Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak (spr.) Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant St. sekretarz sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 listopada 2016 r. sprawy ze skargi K. J. na zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] 2003 r. Nr [...] w przedmiocie zasad dostępu do informacji publicznej postanawia odrzucić skargę
W dniu 6 lipca 2016 r. do Burmistrza Miasta i Gminy (dalej: w skrócie Burmistrz) wpłynęło wezwanie K. J. do usunięcia naruszenia prawa poprzez "wyeliminowanie z obrotu prawnego Zarządzenia Nr [...] Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 30 czerwca 2003 r. w sprawie dostępu do informacji publicznej w Urzędzie Miasta i Gminy S.." Zdaniem wnioskodawcy zarządzenie to jest sprzeczne z przepisami ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. organ udzielił odpowiedzi na powyższe wezwanie, wskazując na zgodność kwestionowanego zarządzenia z przepisami prawa powszechnie obowiązującego.
K. J. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na wyżej opisane zarządzenie z 30 czerwca 2003 r., wnosząc w szczególności o uchylenie § 1 ust. 7 i 8 zarządzenia oraz załącznika nr 1.
W uzasadnieniu skargi K. J. wskazał, iż wnioskiem z dnia 19 kwietnia 2016 r. zwrócił się do Dyrektora Szkoły Podstawowej nr [...] im. M. K. w S. o udostępnienie informacji publicznej w postaci kserokopii wszystkich protokołów z posiedzeń Rady Pedagogicznej Szkoły Podstawowej nr [...] z okresu od dnia 1 września 2013 r. do dnia 19 kwietnia 2016 r. Pismem z dnia 04 maja 2016 r. Dyrektor ww. Szkoły wyznaczył koszty udostępnienia informacji publicznej w wysokości 731,90 zł. Koszty te zostały ustalone w oparciu o zaskarżone zarządzenie. Zdaniem skarżącego powyższe wskazuje, iż zakwestionowane zarządzenie narusza jego interes prawny. Zarządzenie zawiera postanowienia sprzeczne z obowiązującym prawem. Zgodnie bowiem z § 1 ust. 8 powołanego Zarządzenia, szczegółowy sposób pobierania opłat oraz ich wysokość określa załącznik nr 2, w świetle którego ustala się odpłatność za udostępnienie informacji publicznej za m.in. sporządzenie kserokopii, czy też przesłanie danych pocztą elektroniczną. Dodatkowo, do wymienionych opłat należy doliczyć koszty związane z nakładem pracy, według określonej stawki godzinowej. Tymczasem w świetle przepisów ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej ustalenie opłaty za udzielenie informacji publicznej winno odpowiadać rzeczywistym kosztom udzielenia tej informacji. Brak jest podstaw prawnych do ustalania w akcie wewnętrznym opłat, które wymagają indywidualizacji w konkretnej sprawie. Skarżący powołał się przy tym na szereg orzeczeń sądów administracyjnych.
Odpowiadając na skargę Burmistrz Miasta i Gminy wniósł o jej oddalenie. Zdaniem organu z treści art. 15 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika, iż podmiot obowiązany do udzielenia informacji nie może obciążyć wnioskującego o udostępnienie informacji publicznej jakimikolwiek opłatami za samo złożenie wniosku oraz wszczęcie i prowadzenie postępowania. Wnioskodawca może jednak zostać zobowiązany do poniesienia kosztów o charakterze materialnym lub osobowym, jeżeli mają one charakter dodatkowych kosztów. W ramach kosztów dodatkowych można wyróżnić dwie grupy rodzajowe: koszty materialne i koszty osobowe. Składnik materialny to materiał, nośnik, na którym zostaje informacja udzielona, zaś składnik osobowy to praca osoby, która specjalnie dla zadośćuczynienia prośbie zainteresowanego została oddelegowana do załatwienia tej konkretnej sprawy. Organ wyjaśnił, iż proces przygotowywania informacji publicznej do udostępnienia generuje różnego rodzaju koszty wykonania czynności o charakterze powtarzalnym, polegające np. na zmianie nośnika danych, wykonaniu konkretnej ilości nośników, itp. W ocenie organu w takiej sytuacji istnieje możliwość obciążenia wnioskodawcy opłatami, albowiem koszty związane z wykonywaniem w/w czynności powtarzalnych posiadają charakter kosztów dodatkowych. W konsekwencji Urząd Miasta i Gminy S. powinien posiadać własny cennik powtarzalnych czynności, który z góry określa, jaki jest koszt jednostkowy czynności powtarzalnych niezbędnych do realizacji wniosku w sposób i w wysokości odpowiadającej dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy. Istnienie takiego cennika, który zawarty jest w załączniku nr 2 do zaskarżonego Zarządzenia gwarantuje każdemu wnioskodawcy równe traktowanie i daje możliwość określenia z góry poziomu kosztów dodatkowych, które zostaną podane w powiadomieniu o wysokości opłaty.