Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Protokolant: ref. stażysta Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi M. K. H.-K. na postanowienie Rektora [...] z dnia [...] maja 2015r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego postanawia odrzucić skargę
Decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] Prorektor [...] postanowił nie przyznać M. K. H-K. (dalej jako Skarżąca) zwiększenia stypendium doktoranckiego z dotacji projakościowej na rok akademicki [...]. W odwołaniu od wskazanej decyzji Skarżąca zwróciła się także o zawieszenie postępowania administracyjnego, z uwagi na wniosek o wyłączenie Prorektora [...] i Rektora.
Postanowieniem z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] Prorektor [...], wskazując na art. 97 § i art. 101 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., dalej jako k.p.a.) w związku z art. 207 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) odmówił zawieszenia postępowania w sprawie. Uzasadniając napisał, że sytuacja opisana we wniosku nie mieści się w dyspozycji art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Nie można uznać, że rozpatrzenie odwołania od decyzji z dnia 16 grudnia 2014 r. o nieprzyznaniu zwiększenia stypendium doktoranckiego z dotacji projakościowej na rok akademicki [...] zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd, albowiem Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego nie ma uprawień do wyłączenia Prorektora ds. edukacji ustawicznej i Rektora z podejmowania decyzji w sprawach dotyczących stypendiów Skarżącej. Nadto napisał, że w sprawie nie zachodzi również przesłanka uzależnienia rozpatrzenia sprawy z odwołania od decyzji z dnia 16 grudnia 2014 r. od uprzedniego prawomocnego zakończenia sporu przed sądem powszechnym.
Rozpoznając zażalenie Skarżącej, Rektor [...], postanowieniem z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], wskazując na art. 144 w związku z art. 127 § 3 oraz art. 138 § 1 k.p.a., utrzymał w mocy postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania w sprawie. Uzasadniając powtórzył argumenty Prorektora.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu M. K. H-K. (dalej jako Skarżąca) wniosła o uchylenie obu ww. postanowień oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Zarzuciła naruszenie art. 97 ust. 1 pkt. 4 k.p.a. poprzez brak jego zastosowania przez organ, a w konsekwencji brak zawieszenia postępowania, podczas gdy w sprawie zaistniały przesłanki do zawieszenia postępowania, z powodu konieczności uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego.
W odpowiedzi na skargę zawodowy pełnomocnik Rektora wniósł o oddalenie skargi. Napisał, że zakres kognicji sądu administracyjnego, stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647) obejmuje kontrolę działalności administracji publicznej i opiera się na kryterium zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Natomiast zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn zm.), zwanej dalej p.p.s.a., kontrola, o której mowa obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na inne niż decyzje i postanowienia akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Z kolei, po myśli art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a., uwzględnienie skargi następuje w przypadku naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub innego naruszenia przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.