Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Jan Szuma po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi M. D. na decyzję Rektora Uniwersytetu [...] w [...] z dnia [...] lutego 2018 r., [...] w przedmiocie skreślenia z listy studentów odrzucić wniosek /-/ J. Szuma
Decyzją z dnia [...] lutego 2018 r., [...] Rektor Uniwersytetu [...] w [...] utrzymał w mocy decyzję Prodziekana Wydziału [...] tegoż Uniwersytetu z dnia [...] 2017 r. w przedmioci9e skreślania M. D. z listy studentów studiów [...] [...] stopnia Wydziału [...] kierunku [...] (k. 66 akt administracyjnych organu pierwszej instancji).
Powyższą decyzje doręczono pod adresem M. D. w dniu 2 marca 2018 r. (przesyłka [...]) (zob. k. 68 akt administracyjnych organu pierwszej instancji).
Dnia 30 marca 2018 r. pełnomocnik M. D. radca prawny M. R. nadał adresowaną do organu przesyłkę pocztową zawierającą skargę (k. 84 akt sądowych), przy czym wraz ze skargą został złożony wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Pełnomocnik wskazał, że wniosek składa "z ostrożności" zważając, że skarżąca dowiedziała się o odebraniu przez sąsiadkę listu poleconego zawierającego decyzję z dnia [...] lutego 2018 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek przywrócenie terminu jest niedopuszczalny, ponieważ terminowi nie uchybiono.
Zważyć należy, że decyzja Rektora Uniwersytetu [...] w [...] z dnia [...] lutego 2018 r., [...] została doręczona pod adresem M. D. (odebrała ją sąsiadka - jak wyjaśnił pełnomocnik skarżącej) w dniu 2 marca 2018 r. Termin do wniesienia skargi formalnie upłynąłby więc 2 kwietnia 2018 r. Tymczasem skargę złożono (nadano) 30 marca 2018 r.
Zgodnie z art. 85 P.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Natomiast jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 P.p.s.a.). We wniosku o przywrócenie terminu, które wnosi się w ciągu 7 dni od daty ustania przyczyny uchybienia terminu, w którym czynność miała być dokonana, należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 1 i § 2 P.p.s.a.). Stosownie z kolei do treści art. 88 P.p.s.a. spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym.
Z powyższych względów stwierdzić należy, że wniosek o przywrócenie terminu, który nie został uchybiony jest niedopuszczalny. Orzecznictwo sądów w tej kwestii nie pozostawia wątpliwości, że nie można przywrócić terminu, który nie rozpoczął swojego biegu lub który nie został uchybiony, bowiem instytucja przywrócenia terminu ma zastosowanie w tych wszystkich sytuacji, gdy strona nie dokonała czynności w terminie. Dopiero bowiem w sytuacji stwierdzenia, że w sprawie doszło do uchybienia terminowi, Sąd może merytorycznie rozpoznać wniosek strony o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności, tj. przywrócić termin bądź wniosek oddalić. Natomiast, jak wynika z art. 88 P.p.s.a., spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie termin (a za taki niewątpliwie należy uznać wniosek o przywrócenie terminu, który nie został uchybiony) podlega odrzuceniu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 kwietnia 2016 r., I GZ 276/16, orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym stanie rzeczy należało uznać, że wniosek pełnomocnika skarżącego dotyczył przywrócenia terminu, który w stosunku do skarżącej nie został uchybiony i jako taki jest niedopuszczalny.
Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 88 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/ J. Szuma