Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu -Katarzyna Witkowicz-Grochowska po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2016r. na posiedzeniu niejawnym wniosków o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi E. G. i R. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2016r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia odmówić przyznania prawa pomocy. /-/ K. Witkowicz-Grochowska
Skarżący E. G. i R. G. wnieśli o przyznanie prawa pomocy w części poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. We wniosku o prawo pomocy złożonym na urzędowym formularzu PPF podali, że utrzymują się jedynie ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego w wysokości [...] zł oraz [...]zł, plus dodatek pielęgnacyjny [...] zł, co łącznie daje [...] zł netto miesięcznie. Oświadczyli, że mają dom o powierzchni [...] m² o wartości [...] mln. zł. Nadto oświadczyli, że posiadają samochód osobowy marki Skoda. Wyszczególnili stałe wydatki miesięczne na łączną kwotę [...] zł, na które składają się raty trzech kredytów [...] zł, [...] zł i [...] zł, opłata za gaz [...] zł, trzy abonamenty telefoniczne [...]zł i [...]zł i [...]zł, kablówkę [...]zł, Internet [...] zł, solid [...]zł, PZU życie [...]zł i [...]zł, szambo [...]zł, energię [...]zł, podatek od nieruchomości [...] zł, śmieci [...] zł, wodę [...] zł, PZU auta [...] zł, PZU domu [...] zł, leki [...] zł i paliwo [...] zł. Podali, że nie posiadają innych nieruchomości, oszczędności, czy wartościowych ruchomości.
Nadto skarżący przedłożyli wyciąg z rachunku bankowego R. G. za miesiąc kwiecień 2016r., na który wpływają środki z tytułu emerytur obojga skarżących, świadczenie pielęgnacyjne oraz dokonywane są wypłaty związane ze stałymi zobowiązaniami z tytułu spłaty rat kredytowych, opłat za media, ubezpieczenia. Saldo końcowe rachunku wyniosło [...] zł. Skarżący przedłożyli dowody wpłaty należności za niektóre zobowiązania (telefon, wodę, prąd, wywóz nieczystości, podatek od nieruchomości).
Zgodnie z treścią art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016r. poz. 718, dalej "P.p.s.a.") przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie pokryć pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznych kosztach koniecznego utrzymania. Oznacza to, że prawo pomocy ma charakter szczególny i wyjątkowy, a skorzystać z tego uprawnienia mogą jedynie osoby w rzeczywiście ciężkiej sytuacji finansowej, pozbawione majątku, stałego miesięcznego dochodu lub uzyskujące go w takiej wysokości, że nie są w stanie uiścić wszystkich kosztów sądowych zainicjowanego postępowania sądowoadministracyjnego. Ciężar wykazania zasadności wniosku spoczywa, zatem na osobie ubiegającej się o prawo pomocy. Oznacza to, że prawo pomocy przysługuje osobie, która w sposób niebudzący wątpliwości wykaże, że po uiszczeniu swoich niezbędnych wydatków bieżącego utrzymania nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych niniejszego postępowania.
W niniejszej sprawie z oświadczenia wnioskodawców wynika, że otrzymują stałe świadczenia z ubezpieczenia społecznego w łącznej wysokości [...] zł netto miesięcznie, które wpływają na rachunek bankowy. Z przedłożonego wyciągu z rachunku bankowego oraz oświadczenia skarżących wynika, że z powyższych środków są w stanie pokryć wszystkie swoje stałe miesięczne zobowiązania w łącznej wysokości około [...] zł. Pozostaje im zatem jeszcze kwota [...] zł miesięcznie na dalsze koszty bieżącego utrzymania (żywność, środki chemiczne, odzież i obuwie). Skarżący podali, że wszystkie swoje zobowiązania regulują i nie mają żadnych zaległości płatniczych.
Wśród tych zobowiązań znajdują się również te, których nie można zaliczyć do koniecznych wydatków bieżącego utrzymania, jak opłaty za trzy telefony, dwa ubezpieczenia na życie, dobrowolne ubezpieczenie AC samochodu, opłaty za ochronę nieruchomości. Zaznaczyć bowiem należy, że prawo pomocy przysługuje, jedynie w sytuacji, gdy stronie po uiszczeniu niezbędnych kosztów bieżącego utrzymania nie pozostają już żadne wolne środki. Niewystarczające jest bowiem powoływanie się na wysokie koszty ponoszonych zobowiązań, nie uzasadniają one skorzystania z prawa pomocy.
Skoro skarżących stać na dodatkowe dobrowolne opłaty, to nie ma podstaw do zwolnienia ich od obowiązku zapłaty kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Koszty sądowe mają bowiem charakter należności publicznoprawnych, powinny być zatem uiszczane w pierwszej kolejności, zaraz po pokryciu niezbędnych kosztów bieżącego utrzymania skarżących.
Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie skarżący nie wykazali, że nie mogą poczynić oszczędności, celem pokrycia kosztów sądowych w niniejszej sprawie, tym bardziej, że będą one rozłożone w czasie. W tym stanie rzeczy, należało oddalić wniosek skarżących o przyznanie prawa pomocy i zwolnienie od kosztów sądowych.
Na podstawie art. 258 § 1 i 2 pkt 7 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w postanowieniu.
/-/ K. Witkowicz-Grochowska