Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. S. na uchwałę Rady Miejskiej w Nysie z dnia 22 grudnia 2015 r., nr XV/217/15 w przedmiocie zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego postanawia: 1) odrzucić skargę, 2) zwrócić skarżącej E. S. kwotę 300 (trzysta) złotych, tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
W dniu 22 grudnia 2015 r. Rada Miejska w Nysie podjęła - na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515, z późn. zm. [obecnie Dz. U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.]), zwanej dalej w skrócie u.s.g. oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U z 2015 r. poz. 199, z późn. zm. [obecnie Dz. U. z 2016 r. poz. 778 ze zm.]) - uchwałę Nr XV/217/15, w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Nysa.
W § 2 uchwały nr XV/217/15 przyjęto treść czterech jej załączników, stanowiących: tekst studium (załącznik nr 1), rysunek studium "Uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego" (załącznik nr 2), rysunek studium "Kierunki zagospodarowania przestrzennego" (załącznik nr 3) oraz rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag (załącznik nr 4).
E. S., działając na zasadzie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, pismem z dnia 9 grudnia 2016 r., wezwała Radę Miejską w Nysie do usunięcia naruszenia prawa przez uchylenie uchwały Rady Miejskiej w Nysie z dnia 22 grudnia 2015 r., nr XV/217/15. Przedmiotowej uchwale zarzuciła sprzeczność z prawem polegającą na naruszeniu art. 11 i art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez bezprawne dodanie do projektu studium zapisu: "Zalecana powierzchnia terenu rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m², obejmującego działki nr a, b, c i d, [...], dla którego należy przyjąć wskaźniki dotyczące zagospodarowania jak dla terenu MWU położonego w strefie zespołu śródmiejskiego oraz maksymalną intensywność zabudowy - 2,0". Jej zdaniem, zacytowany zapis nie znajdował się w treści projektu studium we wcześniejszych etapach jego procedowania, a pojawił się dopiero przed samym głosowaniem nad przyjęciem uchwały i nie został wprowadzony w sposób przewidziany ww. ustawą, tj. na wniosek dotyczący studium lub w formie uwagi do projektu studium. E. S. zarzuciła także kwestionowanej uchwale naruszenie art. 10 ustawy o rewitalizacji, przez brak konsultacji m.in. w zakresie analiz ekonomicznych, środowiskowych, społecznych i innych, które nie zostały w procesie uchwalania zmiany Studium dokonane. Zarzuciła, że zarówno Rada Miejska w Nysie, jak i mieszkańcy [...] nie mogli zapoznać się wynikami analiz i opinii, dotyczącymi wskaźnika zagospodarowania oraz zmiany maksymalnej intensywności zabudowy. Podniosła także, że jako najbliższego sąsiada terenu objętego zmianą, pozbawiono ją prawa strony postępowania administracyjnego dotyczącego zmiany studium, pomimo, że planowana inwestycja będzie oddziaływać na sąsiednie budynki i ich mieszkańców. Tymczasem w interesie inwestora doprowadzono do ograniczenia granic obszaru objętego studium jedynie do działek nr a, b, c i d, [...], dzięki czemu stronami postępowania są zarządcy dróg krajowych, powiatowych i gminnych, ale nie są nimi mieszkańcy sąsiednich domów.
W odpowiedzi na wezwanie, Rada Miejska w Nysie postanowiła nie uwzględniać wniesionego wezwania do usunięcia naruszenia prawa, czemu dała wyraz w uchwale z dnia 22 grudnia 2016 r., nr XXVIII/449/16. Uzasadniając swoje stanowisko Rada powołując na art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, podniosła, wskazując jednocześnie na orzecznictwo sądowoadministracyjne, że skarżąca nie posiada legitymacji do wniesienia skargi na przedmiotową uchwałę, bowiem nie narusza jej prawem chronionego interesu prawnego lub uprawnienia. Rada Miejska wskazała także, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Nysa nie jest aktem prawa miejscowego, tylko aktem wewnętrznie obowiązującym jedynie organy gminy. Z tych względów tylko pośrednio wpływa na prawa i obowiązki podmiotów spoza systemu organów administracji publicznej. Kwestionujący tego typu uchwałę zobowiązana jest zatem wykazać się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym w dacie kwestionowania, nie w przyszłości, naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia. Jednocześnie interes ten musi być bezpośredni, indywidualny, konkretny, realny i aktualny, a nie ogólny, przyszły i potencjalny. Ponadto, musi on wynikać z normy prawa materialnego kształtującej sytuację prawną tego podmiotu. Organ podkreślił, że nawet ewentualna sprzeczność uchwały z prawem nie daje legitymacji do wniesienia skargi, jeżeli uchwała ta nie narusza prawem chronionego interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego.