Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz (spr.) Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant St. sekretarz sądowy Mariola Krzywda po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2019 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. W. na czynność Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Opolu z dnia 16 listopada 2018 r. w przedmiocie informacji o wyniku naboru na wolne stanowisko urzędnicze postanawia 1) umorzyć postępowanie, 2) zwrócić skarżącemu kwotę 200 (dwieście) złotych, uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
T. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na czynność Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 16 listopada 2018 r., w przedmiocie informacji o wyniku naboru na wolne stanowisko urzędnicze.
W odpowiedzi na skargę Opolski Wojewódzki Konserwator Zabytków wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie od skarżącego ewentualnych kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego w sprawie.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 stycznia 2019 r., wyznaczono rozprawę w tej sprawie na dzień 26 lutego 2019 r.
Skarżący w dniu 23 stycznia 2019 r. (data nadania przesyłki w placówce pocztowej) złożył do Sądu pismo procesowe dnia, którym cofnął swoją skargę.
Na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. pełnomocnik organu - radca prawny W. L. oświadczył, że nie sprzeciwia się wnioskowi skarżącego w przedmiocie cofnięcia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Postępowanie sądowe należało umorzyć.
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Pismem z dnia 23 stycznia 2019 r. skarżący cofnął skargę. Oceniając okoliczności sprawy, Sąd nie dopatrzył się zaistnienia przesłanek kwalifikujących cofnięcie skargi, jako niedopuszczalne w rozumieniu art. 60 P.p.s.a. Analiza akt administracyjnych oraz przedmiot sprawy nie daje, podstaw do przyjęcia , by cofnięcie skargi zmierzało do obejścia prawa bądź do utrzymania w mocy aktu administracyjnego dotkniętego wadą nieważności.
W tym stanie rzeczy postępowanie sądowe należało umorzyć, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. zgodnie, z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, o czym Sąd orzekł, jak w punkcie 1 sentencji postanowienia.
Orzeczenie o zwrocie wpisu zawarte w punkcie 2 postanowienia, uzasadnia art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
Odnośnie do wniosku organu o zasądzenie kosztów sądowych w tym zastępstwa procesowego, należy jedynie wskazać, że koszty takie - w myśl art. 200 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a - przysługują wyłącznie stronie skarżącej i tylko w sytuacji, kiedy jej skarga została uwzględniona. Organ administracji publicznej w postępowaniu przed sądem I instancji nie ma możliwości dochodzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego.