Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 30 maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy postanawia : 1) ustanowić dla J. M. radcę prawnego, 2) umorzyć postępowanie z wniosku J. M. o zwolnienie od kosztów sądowych.
J. M. w dniu 26 lipca 2017 r. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa pomocy. Skarżąca wskazała we wniosku, że nie ma żadnego majątku, utrzymuje się ze specjalnego zasiłku opiekuńczego w kwocie 520 zł miesięcznie oraz zasiłku okresowego w kwocie 57 zł. Skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienie z kosztów sądowych.
Wniosek J. M. obejmuje, zatem swoim zakresem przyznanie prawa pomocy w całości, to jest poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ubiegająca się ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, gdy wykaże ona, że nie jest wstanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Należy w tym miejscu wyjaśnić, że wnioskodawczyni w razie wniesienia skargi będzie korzystała z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, zgodnie bowiem z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Sytuacja taka zachodzi w sprawie, przedmiotem postępowania jest decyzja dotycząca przyznania pomocy społecznej w formie dodatku mieszkaniowego, a zatem wnioskodawczyni jest ustawowo zwolniona od kosztów sądowych, o jakich mowa w art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. Wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest, zatem bezprzedmiotowy, a postępowanie wszczęte w jego zakresie należało umorzyć, co referendarz orzekł jak w punkcie 2 sentencji. Podstawę takiego rozstrzygnięcia stanowią przepisy art. 249a P.p.s.a. w związku z art. 258 § 1 i 2 pkt 7 P.p.s.a., w myśl, których, referendarz sądowy wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli stało się ono zbędne.
Wobec tego należało rozpoznać jej wniosek, jako wniosek o przyznanie prawa pomocy w części.
Wnioskodawczyni oświadczyła, że obecnie ma jedynie dochód z zasiłku opiekuńczego w kwocie 577 zł.
W ocenie orzekającego, należy stwierdzić, że fakt kształtowania się dochodów wnioskodawczyni na poziomie około 577 zł miesięcznie, pozwala na uznanie, że nie jest ona w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku swojego utrzymania koniecznego. Sytuacja materialna wnioskodawczyni uprawnia ją, zatem do przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez ustanowienie dla niej radcy prawnego.
Wobec powyższego, orzeczono, jak w sentencji.