Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Sędzia WSA Ewa Janowska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant Referent stażysta Dorota Ziółecka po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2014 r. sprawy ze skargi M. J. i W. J. na uchwałę Rady Gminy Lubrza z dnia 30 października 2013 r., Nr XXVII/214/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia 1) umorzyć postępowanie, 2) zwrócić skarżącym solidarnie kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez radcę prawnego M. O. działajacego w imieniu skarżących M. J. i W. J. jest uchwała Rady Gminy Lubrza z dnia 30 października 2013 r., Nr XXVII/214/2013 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach wsi Prężynka.
W dniu 21 października 2014 r. wpłynęło do tut. Sądu pismo procesowe z dnia 20 października 2014 r. pełnomocnika skarżących radcy prawnego M. O. zawierające wniosek o umorzenie postępowania, w załączeniu do niego przesłał pismo skarżących z dnia 14 października 2014 r. skierowane do organu. W piśmie tym skarżący cofnęli skargę i wnieśli o umorzenie postępowania wywołanego wniesioną skargą. Jednocześnie skarżący cofnęli pełnomocnictwo udzielone radcy prawnemu M. O. do działania w ich imieniu, między innymi przed sądami administracyjnymi.
Kolejnym pismem z dnia 20 października 2014 r., złożonym do tut. Sądu w dniu 23 października 2014 r., radca prawny M. O. oświadczył, że cofa skargę wniesiona przez skarżących i wnosi o umorzenie postępowania.
Na zarządzenie Sądu z dnia 30 października 2014 r. zwrócono się do skarżących z pytaniem, czy wobec treści oświadczenia złożonego w piśmie z dnia 14 października 2014 r. do Urzędu Gminy w Lubrzy, podtrzymują skargę wniesioną przez pełnomocnika radcę prawnego M. O. na uchwałę Rady Gminy Lubrza w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, czy też ich wolą jest cofnięcie skargi.
W odpowiedzi skarżący w pismach procesowych z dnia 3 listopada 2014 r. oświadczyli, że w związku z cofnięciem wszelkich pełnomocnictw radcy prawnemu M. O., cofają wszelkie oświadczenia złożone przez niego w ich mieniu do Gminy Lubrza i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, cofają skargę i wnoszą o umorzenie postępowania przed sądem.
Na rozprawie w dniu 17 listopada 2014 r. odczytano pisma procesowe strony skarżącej. Pełnomocnik organu wniósł o umorzenie postępowania wobec cofnięcia skargi przez skarżących.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z przepisem art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sąd umarza postępowanie, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Skarżący w piśmie procesowym z dnia 14 października 2014 r., podtrzymanym pismami procesowymi z dnia 3 listopada 2014 r., cofnęli skargę i wnieśli o umorzenie postępowania w sprawie.
Skarżący może w każdym czasie cofnąć skargę, a sąd jest związany jej cofnięciem (art. 60 zdanie pierwsze P.p.s.a.). Sąd uzna jednak cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Mając na uwadze powyższy przepis oraz dokonując zgodnie z jego dyspozycją oceny oświadczenia o cofnięciu skargi, uznać należało, iż oświadczenie skarżących wiązało Sąd, bowiem z treści tego oświadczenia oraz treści skargi nie wynikało, aby złożone zostało ono w celu obejścia prawa, jak też, aby spowodowało utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności lub utrzymaniem w mocy aktu wydanego z naruszeniem prawa, które stanowiłoby podstawę do wznowienia postępowania przed organem administracji publicznej.
Skarżący mogą cofnąć skargę w każdym czasie, bowiem to oni rozporządzają skargą i stąd też, wobec stwierdzenia braku przesłanek uniemożliwiających Sądowi uznanie za niedopuszczalne cofnięcia przedmiotowej skargi, opierając się o art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Sąd umorzył postępowanie w sprawie.
Rozstrzygnięcie o zwrocie wpisu od skargi uzasadniał art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.