Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. W. na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zasiłku przedemerytalnego postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący S. W., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu m.in. skargę, na decyzję Wojewody Opolskiego z dnia [...] nr [...], w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Kędzierzyńsko-Kozielskiego orzekającego o prawie skarżącego do zasiłku przedemerytalnego.
Zaskarżona decyzja doręczona została skarżącemu w dniu 16 maja 2008r. Decyzja zawierała pouczenie, że skarżący może wnieść od niej skargę, za pośrednictwem Wojewody Opolskiego, do WSA w Opolu, w terminie 30 dni od jej otrzymania.
Skarżący S. W. zaskarżył powyższą decyzję wraz z decyzją Wojewody Opolskiego z dnia [...], nr [...], w styczniu 2010r. Skarga na tą decyzję zarejestrowana została pod sygn. akt II SA/Op 173/10, jako odrębna sprawa.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda Opolski wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Na wstępie należy wskazać, że Sąd z urzędu bada w pierwszej kolejności dopuszczalność skargi, ustalając czy nie zachodzi jedna z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a. Przesłankami tymi są: niewłaściwość sądu (pkt 1), wniesienie skargi po terminie (pkt 2), nieuzupełnienie braków formalnych (pkt 3), zawisłość sprawy (pkt 4), brak zdolności sądowej lub procesowej (pkt 5) oraz niedopuszczalność z innych przyczyn (pkt 6), która występuje m.in. w razie niewyczerpania środków zaskarżenia.
Zaskarżona decyzja Wojewody Opolskiego z dnia [...] została prawidłowo doręczona skarżącemu na adres wskazany we wniosku, a to do [...] ulica [...], [...], w dniu 16 maja 2008r., dzień roboczy - piątek. Odbioru tej decyzji dokonał osobiście skarżący, co wynika z adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru. Skuteczne zatem doręczenie odpisu skarżonej decyzji nastąpiło w dniu 16 maja 2008r.
Art. 53 §1 P.p.s.a. stanowi, że skargę wnosi się do sądu w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, po uprzednim wyczerpaniu środków zaskarżenia (art. 52 §1 P.p.s.a). Skarżący nie wyczerpał środków zaskarżenia decyzji Wojewody Opolskiego z dnia [...], gdyż nie został w sposób właściwy pouczony o takiej możliwości zaskarżenia decyzji. Bez uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia skarga do Sądu jest niedopuszczalna.
Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że terminy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, stosownie do art. 83 § 1 P.p.s.a., oblicza się według przepisów prawa cywilnego. Przepis art. 111 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia, a jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Nadto § 2 art. 83 P.p.s.a. przewiduje, że w sytuacji gdy ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Upływ zatem trzydziestodniowego terminu do złożenia skargi, obliczonego zgodnie z art. 83 § 2 P.p.s.a. nastąpił, w dniu 29 czerwca 2009r. (poniedziałek).
Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi do sądu rozpoczął swój bieg w dniu 17 maja 2008r. i upłynąłby w dniu 15 czerwca 2008r., gdyby dzień ten nie był niedzielą, czyli dniem ustawowo wolnym od pracy. Wobec zastosowania reguły z art. 83 § 2 P.p.s.a. ostatni dzień terminu do skutecznego złożenia skargi przesunął się na pierwszy dzień roboczy po tym dniu i stąd też upłynął z dniem 16 czerwca 2008r.
Skarżący zaś skargę, za pośrednictwem organu, nadał w styczniu 2010 r., a więc z ponad rocznym uchybieniem terminowi i stąd też z tego względu złożona skarga podlegała odrzuceniu.
Wobec powyższego skargę jako niedopuszczalna i wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i 2 P.p.s.a. należało odrzucić.