Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie unieważnienia wykazu obiektów zabytkowych postanawia: odrzucić skargę.
M. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę, w której domagał się unieważnienia prowadzonego przez Opolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków Rejestru "Wykaz obiektów zabytkowych nieruchomych przeznaczonych do ujęcia w gminnej ewidencji zabytków miasta Opola", przekazanego za pismem nr [...] w dniu 22 października 2010 r., a w szczególności Załącznika nr 2, jako niespełniającego wymogów formalnych stawianym rejestrom państwowym oraz o zobowiązanie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków do poprawienia rejestru w ciągu 60 dni o daty wyroku. W uzasadnieniu skarżący wskazał, że Główny Urząd Statystyczny udostępnia w Internecie przeglądanie i wyszukiwanie w bazie danych TERYT, która zawiera strukturę podziału administracyjnego, miejscowości i ich części, ulice miast oraz odpowiadające im identyfikatory. Natomiast kwestionowany "Wykaz" nie zawiera informacji jednoznacznie identyfikujących lokalizację zabytków nieruchomych, a w szczególności nie zawiera identyfikatorów TERYT wymaganych rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r., uniemożliwiając jednoznaczną identyfikację i lokalizację obiektów zabytkowych nieruchomych przeznaczonych do ujęcia w gminnej ewidencji zabytków.
Dodatkowo skarżący podniósł, że ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, obowiązująca w dniu wydania pisma przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, tj. 22 października 2010 r., wskazuje w art. 21 pkt 1 iż "podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyku publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych, stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków." Przekazane pismo nr [...], a w szczególności Załącznik nr 2 z dnia 22 października 2010 r. "Wykaz obiektów zabytkowych nieruchomych przeznaczonych do ujęcia w gminnej ewidencji zabytków Miasta Opola", nie zawiera informacji jednoznacznie identyfikujących lokalizację zabytków nieruchomych, w szczególności nie zawiera identyfikatorów geodezyjnych działek wymaganych przez ustawę Prawo geodezyjne i kartograficzne, uniemożliwiając jednoznaczną identyfikację i lokalizację obiektów zabytkowych nieruchomych przeznaczonych do ujęcia w gminnej ewidencji zabytków. Skarżący zauważył ponadto, że wykaz obiektów przeznaczonych do wpisu w Gminnej Ewidencji Zabytków ma wpływ na czynności prawne właściciela budynku. W odpowiedzi na skargę Opolski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Opolu wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na jej niedopuszczalność. Organ wskazał, że przed wniesieniem skargi skarżący nie wyczerpał trybu określonego w 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., i nie wezwał na piśmie organu do usunięcia naruszenia prawa w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności. Alternatywnie organ wniósł o oddalenie skargi z uwagi na jej merytoryczną bezzasadność. W tym zakresie wyjaśnił, że w wyniku nowelizacji ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, dokonanej ustawą z dnia 18 marca 2010 r., która weszła w życie od dnia 5 czerwca 2010 r., do postanowień ustawy, że generalny konserwator zabytków, wojewódzkie organy ochrony zabytków oraz gminy prowadzą ewidencje zabytków, dodano regulację szczegółowo wskazującą, jakie zabytki powinny być wpisane do gminnej ewidencji zabytków. Są to zabytki nieruchome wpisane do rejestru, inne zabytki nieruchome znajdujące się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także inne zabytki nieruchome wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Jednocześnie przepisem art. 7 ustawy nowelizującej zobligowano wojewódzkiego konserwatora zabytków do przekazania wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) i staroście wykazu zabytków określonych w art. 1 pkt 5 lit. b ustawy oraz wykazu zabytków nieruchomych wyznaczonych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ujęcia w wojewódzkiej ewidencji zabytków - w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Chodziło o przekazanie informacji o zabytkach w taki sposób, aby odpowiadała treści znowelizowanego art. 22 ust. 5 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Powyższa czynność nie została przewidziana jako ściśle sformalizowana. Przekazanie informacji ma jedynie charakter materialno-techniczny i powinno być na tyle jasne dla odbiorcy, czyli w wójta, burmistrza i prezydenta, aby nie miał wątpliwości co do tego, jakie obiekty zabytkowe należy ująć w gminnej ewidencji zabytków. Wykaz mógł mieć dowolną formę.