Na skutek sprzeciwu wniesionego przez A. K. postanowieniem z dnia 11 lutego 2014r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił A. K. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu wskazano, że sytuacja materialna skarżącego nie pozwala na przyjęcie, iż w sprawie zachodzą szczególne okoliczności pozwalające na skuteczne ubieganie się o przyznanie prawa pomocy. Skoro bowiem zwolnienie od ponoszenia tego rodzaju danin stanowi odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, to oznacza że instytucja ta ma charakter wyjątkowy i jest stosowana jedynie w przypadku osób charakteryzujących się ubóstwem. Przyznanie prawa pomocy jest bowiem obciążeniem budżetu państwa i przerzuceniem ciężaru tych kosztów na Skarb Państwa. Skarżący nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów ustanowienia adwokata. Posiada stały i regularny dochód w postaci wynagrodzenia za pracę i nawet przy uwzględnieniu ponoszonych kosztów utrzymania, związanych z wynajmem lokalu, wyżywieniem i dojazdami do pracy, to w ocenie Sądu w dalszym ciągu jest w stanie ponieść koszty związane z ustanowieniem pełnomocnika. Podniesiono, że wyjątkowość prawa pomocy polega na tym, że może być ona przyznana tylko wtedy, gdy pomimo wysiłków skarżącego nie jest on w stanie ich ponieść, a nie jest przyznawana w sytuacji, gdy takich wysiłków skarżący nawet nie czyni, uznając że winno mu być przyznane prawo pomocy. Wskazano także, że do swoich wydatków skarżący zaliczył potrącaną mu z wynagrodzenia kwotę na podatki i ubezpieczenie, która jest odliczana od wynagrodzenia brutto. Natomiast skarżący określił wysokość swojego wynagrodzenia zarówno brutto, jak i netto, a w związku z tym nie może powoływać się na okoliczność, że kwota ta należy do jego comiesięcznych wydatków. Natomiast odnosząc się do podnoszonej przez skarżącego okoliczności, iż zamierza wnieść skargę kasacyjną także w innej sprawie wskazano, że to skarżący decyduje o tym, w ilu sprawach zamierza wywieść skargi kasacyjne i nie może kosztów związanych z taką decyzją przerzucać na Skarb Państwa. Nie może zatem oczekiwać, że okoliczność ta uzasadni przyznanie prawa pomocy.
Na skutek zażalenia wniesionego przez A. K. postanowieniem z dnia 13 marca 2014r. (sygn. II OZ 233/14) Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia z dnia 11 lutego 2014 r. W uzasadnieniu wskazano, że zawarte w uzasadnieniu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego miesięczne przychody i wydatki, na które skarżący powołał się także w złożonym sprzeciwie od postanowienia Referendarza sądowego mogą stanowić wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony. Dlatego wskazano, że zgodnie z art. 255 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy wezwać stronę do przedłożenia w zakreślonym terminie dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego, dochodów i wydatków, tak aby informacje pozyskane przez Sąd były na tyle kompletne, aby umożliwiły dokonanie oceny, czy strona spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy.