Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy K. w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska po rozpoznaniu w dniu 13 października 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.M. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia 20 sierpnia 2010 r., nr x w przedmiocie rozpatrzenia skargi na działalność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W złożonej skardze J.M. wniosła o zweryfikowanie prawidłowości uchwały Rady Gminy K. z dnia 20 sierpnia 2010 r., nr x, którą uznano za bezzasadną jej skargę na działalność kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. Skarżąca wywiodła w uzasadnieniu, że powinny być jej przyznane świadczenia z pomocy społecznej.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy K. wniosła o odrzucenie skargi. Wyjaśniła, że skarżąca zwracała się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o przyznanie pomocy finansowej na remont domu, tj. naprawę podłogi w części kuchennej, naprawę pieca kaflowego, wymianę drzwi frontowych, wykonanie elewacji i ogrodzenia. Kierownik GOPS odmówił przyznania wnioskowanej pomocy. Po ponownym rozpoznaniu sprawy, organ pierwszej instancji kolejny raz odmówił uwzględnienia żądań skarżącej. Decyzje te są kontrolowane w trybie odwoławczym przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. W ocenie rady, zarzuty przedstawione w skardze są nieprawdziwe. Podał, że skarżąca mieszka z synem, a jej dochód przekracza kryterium dochodowe określone dla celów pomocy społecznej, dlatego przyznawany jest jej specjalny zasiłek celowy. Wskazał, że w latach 2008 -2010 20 razy przyznano skarżącej zasiłki celowe na zakup żywności, opału, zakup kołdry, poduszki oraz kompletu pościeli, wersalki oraz zasiłek celowy specjalny w formie konserw i usług opiekuńczych. Stwierdził, że przyznanie pomocy finansowej na remont domu i ogrodzenie oraz postawienie szopki na opał nie mieści się w ramach celów pomocy społecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji Sądu jest możliwe jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości Sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie.

Przed przystąpieniem do rozpoznawania sprawy co do meritum należało zatem zbadać dopuszczalność skargi. Kontrola sądowa w tym zakresie wykazała, iż wniesiona skarga jest niedopuszczalna.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego inne niż określone w punkcie 5 (tj. akty prawa miejscowego), podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę (§ 3).

W niniejszej sprawie zaskarżona uchwała nie jest aktem prawa miejscowego, nie można jej także zaliczyć do aktów, o jakich mowa w cytowanym wyżej przepisie. Została bowiem podjęta w związku ze skargą wniesioną w trybie przepisów działu VIII K.p.a. i jest formą zawiadomienia skarżącej o sposobie załatwienia wniesionej skargi na działalność organu gminy.

Kontroli sądowoadministracyjnej nie podlegają sprawy ze skarg i wniosków, o których mowa w dziale VIII K.p.a. W postępowaniu uregulowanym tym nie rozstrzyga się bowiem żadnej sprawy administracyjnej, jedynie informuje o sposobie załatwienia tej skargi. Poglądu tego nie zmienia fakt, że w niniejszej sprawie zaskarżona czynność przybrała formę uchwały, skoro w tej formie wyraża swoje stanowisko rady gminy.

Uchwała podjęta przez radę gminy w trybie postępowania skargowego, regulowanego przepisami K.p.a., nie może być więc kwalifikowana jako akt podlegający zaskarżeniu na podstawie art. 101 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 22 września 2009 r., sygn. akt III SA/Lu 334/09 i postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 stycznia 2001 r., sygn. akt II SA/Wr 1704/00).

Z treści złożonej skargi wynika natomiast, że skarżąca jest niezadowolona z nienależytego, jego zdaniem, wykonywania obowiązków przez pracownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K.

Przedmiotowa skarga została więc wniesiona w sprawie nie podlegającej kognicji sądu administracyjnego.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić jak w sentencji.

Strona 1/1