Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi G.M. i M.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]". Nr "[...]" w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia 1.umorzyć postępowanie sądowe; 2. zwrócić skarżącym solidarnie kwotę 100 zł ( sto złotych), tytułem połowy uiszczonego wpisu. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" nr "[...]’ Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania G. i M. M., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia "[...]" znak: "[...]" w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej w kwocie 2.710 zł, z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej numerem "[...]", obręb "[...]"miasta O., w związku z wybudowaniem nawierzchni ulicy J.
W złożonej skardze G. i M. M. wnieśli o uchylenie powyższej decyzji. Wskazali, że Kolegium rozstrzygając sprawę odniosło się do prawnych podstaw wydanej decyzji, a także wysokości ustalonego przez biegłych wzrostu wartości nieruchomości. Organ nie rozpatrzył jednak w ogóle zgłaszanego przez nich od samego początku zarzutu, iż Prezydent Miasta postanowieniem z grudnia 2007r. odstąpił od wszczęcia postępowania mającego na celu naliczenie opłat adiacenckich z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z wybudowaniem ulicy J. Wskazali, że informacja taka została opublikowana w "[...]’" z dnia "[...]". Podali, że Prezydent Miasta podczas spotkań z mieszkańcami ulicy J. zapewniał, iż nie będą w stosunku do nich naliczane opłaty adiacenckie.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.
Pismem procesowym z dnia 19 stycznia 2009r. G. i M. M cofnęli skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Zgodnie z art. 60 wskazanej ustawy skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie wniesionej do sądu skargi oznacza rezygnację strony z kontynuowania postępowania sądowoadminstracyjnego i stanowi ono urzeczywistnienie zasady dyspozycyjności, umożliwiającej stronie rozporządzanie przedmiotem tego postępowania w ramach przysługujących jej na mocy obowiązujących przepisów uprawnień procesowych
(por. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, s. 159). Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W rozpoznawanej sprawie, Sąd nie dopatrzył się zaistnienia przesłanek kwalifikujących cofnięcie skargi jako niedopuszczalne, a tym samym związany cofnięciem skargi, postępowanie sądowe postanowił umorzyć, na podstawie cytowanego art. 161 § 1 pkt 1.
Zwrot połowy uiszczonego solidarnie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zgodnie z tym przepisem sąd z urzędu zwraca stronie połowę wpisu od pisma cofniętego przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana.
W niniejszej sprawie skarżący cofnęli skargę po wyznaczeniu terminu rozprawy, a przed rozpoczęciem posiedzenia, na które sprawa została skierowana, co skutkowało zwrotem połowy wpisu.