Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 marca 2011r. sprawy ze skargi A. Z. na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" NR "[...]" w przedmiocie wydalenia ze służby - wznowienia postępowania dyscyplinarnego postanawia odrzucić skargę,
A. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]"., nr "[...]", odmawiającego wznowienia postępowania dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby z dnia "[...]"r. W pouczeniu postanowienia poinformowano skarżącego o przysługującym prawie wniesienia odwołania do Sądu Rejonowego w B. IV Wydział Pracy w terminie 14 dni od dnia doręczenia.
W zarzutach skargi skarżący wskazał, że powyższe postanowienie wydane zostało z rażącym naruszeniem art. 261 ust. 1 pkt 1-4, ust. 2 i 8 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010r. o Służbie Więziennej.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej, reprezentowany przez r.pr. J. W., wniósł o odrzucenie skargi na zasadzie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 53, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), wobec uchybienia terminu do wniesienia skargi. Wskazał, iż niniejsze postanowienie doręczone zostało skarżącemu w dniu 30 listopada 2010r. Natomiast skarga na nie wpłynęła do organu w dniu 26 stycznia 2011r. (data stempla pocztowego 25 styczeń 2011r.). Ewentualnie organ wniósł o oddalenie skargi podnosząc, że nie zaistniała żadna z przesłanek, która stanowiłaby podstawę do wznowienia postępowania dyscyplinarnego. Dodatkowo organ wyjaśnił, że orzeczenie dyscyplinarne o wymierzeniu skarżącemu kary wydalenia ze służby było poddawane kontroli sądowoadministracyjnej. Zaznaczono również, że zgodnie z art. 263 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010r. o służbie więziennej (Dz. U. Nr 79, poz.523 ze zm.) pouczono skarżącego, że od postanowienia przysługuje mu zażalenie do właściwego miejscowo sądu pracy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.
W rozpoznawanej sprawie skarga podlega odrzuceniu, bowiem przedmiot zaskarżenia nie podlega kontroli sądu administracyjnego. Wskazać należy, iż stosownie do art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, z kolei granice właściwości sądów administracyjnych i zakres ich kompetencji określają art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 p.p.s.a. Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;