Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak - Sikora po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.L. na decyzję na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 29 maja 2012 r., nr "[...]" w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia 1) odrzucić skargę kasacyjną, 2) zwrócić skarżącemu kwotę 750 (siedemset pięćdziesiąt) zł tytułem opłaconego wpisu od skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 18 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę B.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 29 maja 2012 r. w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
Odpis tego wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony dnia 5 października 2012 r. pełnomocnikowi skarżącego, który w dniu 5 listopada 2012 r. wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku.
Zarządzeniami z dnia 8 listopada 2012 r. wnoszący skargę kasacyjną pełnomocnik skarżącego został wezwany do usunięcia braków formalnych przez uiszczenie wpisu sądowego od skargi kasacyjnej w kwocie 750 zł oraz nadesłanie prawidłowego pełnomocnictwa, gdyż złożone do akt pełnomocnictwo z dnia 29 czerwca 2012 r. upoważnia pełnomocnika do reprezentowania strony skarżącej tylko przed WSA, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej.
Powyższe zarządzenia doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 12 listopada 2012 r. Termin do usunięcia braków formalnych upłynął więc z dniem 19 listopada 2012 r.
W zakreślonym terminie uiszczony został tylko wpis od skargi kasacyjnej. Wobec tego brak formalny skargi kasacyjnej nie został uzupełniony, mimo pouczenia, iż spowoduje to jej odrzucenie.
W tej sytuacji, na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), skargę kasacyjną należało odrzucić.
Jednocześnie na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 tej ustawy, z uwagi na odrzucenie skargi kasacyjnej skarżącemu przysługuje z urzędu zwrot całości uiszczonego wpisu, tj. kwota 750 zł, o czym orzeczono jak w pkt. 2 sentencji.