Dnia 1 października 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 r. na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody Warmińsko-Mazurskiego na zarządzenie Starosty Działdowskiego z dnia 13 maja 2015 r. nr 20/2013 w przedmiocie procedury postępowania poszczególnych służb w przypadkach zdarzeń z udziałem zwierząt, w tym uczestniczących w wypadkach komunikacyjnych oraz padłych na drogach w Powiecie Działdowskim postanawia umorzyć postępowanie sądowe.
Zarządzeniem Nr 20/2013 z dnia 13 maja 2013 r., Starosta Działdowski ustalił procedury postępowania poszczególnych służb w przypadkach zdarzeń z udziałem zwierząt, w tym uczestniczących w wypadkach komunikacyjnych oraz padłych na drogach w powiecie Działdowskim.
Na powyższe zarządzenie, Wojewoda Warmińsko-Mazurski wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności zarządzenia Starosty Działdowskiego Nr 20/2013 w całości, ewentualnie o stwierdzenie, że akt ten został wydany z naruszeniem prawa. Wojewoda stwierdził, że zaskarżone zarządzenie zostało wydane bez podstawy prawnej. Wywiódł, że podstawy takiej nie stanowi powołany w zaskarżonym zarządzeniu art. 17 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. nr 89, poz. 590).
W odpowiedzi na skargę, Starosta Działdowski wniósł o jej odrzucenie, jako spóźnionej, ewentualnie o oddalenie skargi i umorzenie postępowania. Starosta Działdowski, po analizie argumentów zawartych w uzasadnieniu skargi uznał jednocześnie, że zaskarżone zarządzenie w części wskazanej w skardze narusza art. 32 i 3 oraz art. 17 ust. 2 pkt 1 ustawy o zarządzaniu kryzysowym i wyraził pogląd, że nie będzie ustalał wiążących dla innych, niepodporządkowanych staroście, organów lub podmiotów, w tym sprawców kolizji drogowych, procedur postępowania w przypadkach objętych kwestionowanym zarządzeniem. Ponadto organ poinformował, że zarządzenie, będące przedmiotem skargi będzie niezwłocznie uchylone.
Następnie, pismem procesowym z dnia 10 września 2015 r., Starosta Działdowski przesłał do Sądu zarządzenie nr 21/2015, uchylające zaskarżone zarządzenie Nr 20/2013 Starosty Działdowskiego z dnia 13 maja 2013 r.
Na rozprawie przed tut. Sądem w dniu 1 października 2015 r., wobec uchylenia zarządzenia, Wojewoda cofnął skargę i wniósł o umorzenie postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Wobec skutecznego cofnięcia skargi, postępowanie w sprawie należało umorzyć. Zgodnie bowiem z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), dalej zwanej: p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Z treści art. 60 p.p.s.a. wynika zaś, że skarżący może cofnąć skargę, a czynność ta wiąże Sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie cofnięcie skargi nie budzi wskazanych wyżej wątpliwości, a zatem wola skarżącego, jako dysponenta skargi, jest dla Sądu wiążąca. Związanie Sądu wolą skarżącego jest wynikiem przyjętej zasady, że skarżący może rozporządzać wniesioną przez siebie skargą od chwili jej wpływu do organu, do czasu jej rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.
Z uwagi na to, że cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym, oświadczenie strony złożone w tym przedmiocie należy uznać za dopuszczalne.
Nie dopatrując się zatem okoliczności przemawiających za niedopuszczalnością cofnięcia skargi, Sąd umorzył postępowanie w sprawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.