Sprawa ze skargi "[...]" na zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w przedmiocie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 "[...]"
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk po rozpoznaniu w dniu 28 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "[...]" na zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia 15 maja 2014 r. w przedmiocie ustanowienia planu zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 "[...]" postanawia 1) umorzyć postępowanie sądowe, 2) zwrócić skarżącej kwotę 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu.

Uzasadnienie

Zarządzeniem z dnia 15 maja 2014 r., Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w "[...]"ustanowił plan zadań ochronnych dla obszaru Natura 2000 "[...]".

Skargę na to zarządzenie wniosło do tut. Sądu Nadleśnictwo "[...]". W skardze zarzucono m.in., że wbrew treści art. 28 ust. 11 pkt 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.

o ochronie przyrody, zakresem obowiązywania Zarządzenia objęto Rezerwat Przyrody "[...]", dla którego sporządzono Plan Ochrony Leśnego Rezerwatu Przyrody "[...]"na okres 01.01.2000 r. - 31.12.2019 r. Wskazano też na naruszenie prawa w zakresie identyfikacji istniejących i potencjalnych zagrożeń, określenia celów działań ochronnych i określenia działań ochronnych. W ocenie skarżącego, w treści załączników do Zarządzenia użyto nieprecyzyjne sformułowania, takich jak: "około 25 ha", "około 50 ha", "stały i okresowy ciek", które pozostawiają adresatom luz decyzyjny i powodują trudności interpretacyjne, wykluczające korzystanie z aktu prawnego.

W odpowiedzi na skargę, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie. Ponadto, organ zadeklarował zmianę zapisów Planu zadań ochronnych dla przedmiotowego obszaru w częściowym zakresie.

Pismem procesowym z dnia 31 sierpnia 2015 r., skarżący cofnął skargę i wniósł o umorzenie postępowania.

Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270z późn. zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie cofnięcie skargi nie budzi wskazanych wyżej wątpliwości, a zatem wola skarżącego, jako dysponenta skargi, jest dla Sądu wiążąca. Związanie Sądu wolą skarżącego jest wynikiem przyjętej zasady, że skarżący może rozporządzać wniesioną przez siebie skargą od chwili jej wpływu do organu, do czasu jej rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

Z uwagi na to, że cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym, oświadczenie strony złożone w tym przedmiocie należy uznać za dopuszczalne.

Nie dopatrując się zatem okoliczności przemawiających za niedopuszczalnością cofnięcia skargi, Sąd umorzył postępowanie w sprawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego z uwagi cofnięcie skargi do dnia rozpoczęcia rozprawy powoduje, że stronie skarżącej przysługuje zwrot uiszczonego wpisu, o czym orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Strona 1/1