Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Matuszak po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. i J. L. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi D. i J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie opłaty planistycznej postanawia 1. przyznać skarżącym prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych, 2. oddalić wniosek o ustanowienie radcy prawnego. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
D. i J. L. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]", w przedmiocie opłaty planistycznej.
Skarżący w odpowiedzi na ponowne wezwanie do solidarnego uiszczenia wpisu w kwocie 100 zł złożyli wnioski o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych - D. L. i zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego - J. L.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie zarządzeniem z dnia 8 czerwca 2010 r. pozostawił wniosek skarżącej bez rozpoznania, natomiast postanowieniem z dnia 8 czerwca 2010 r. odmówił zmiany postanowienia z dnia 13 listopada 2009 r. w zakresie odmowy przyznania J. L. prawa pomocy.
Skarżący w złożonym sprzeciwie zakwestionowali rozstrzygnięcia referendarza.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
W myśl art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz.1270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Skuteczne wniesienie sprzeciwu przez skarżących, w myśl cytowanego przepisu powoduje utratę mocy zarządzenia i postanowienia referendarza sądowego z dnia 8 czerwca 2010 r. i konieczność rozpoznania sprawy, będącej przedmiotem sprzeciwu, przez Sąd.
Zgodnie z art. 243 § 1 i art. 244 w związku z art. 245 p.p.s.a., na wniosek strony, może być przyznane prawo pomocy w zakresie częściowym (obejmujące zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części, albo tylko od wydatków, albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) lub całkowitym (obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego).
Zdaniem Sądu, wniosek skarżących o zwolnienie od kosztów sądowych zasługuje na uwzględnienie. Oceniając sytuację skarżących, którzy prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, a ich jedynym źródłem utrzymania jest dochód z renty J. L. wynoszącej 760 zł miesięcznie, Sąd uznał, iż nie są oni w stanie ponieść kosztów postępowania, bez uszczerbku koniecznego dla siebie utrzymania. Sąd przeanalizował ponownie treść wcześniejszych pism skarżących oraz informację zawarte w nadesłanych przez nich formularzach PPF.
Zważyć należy, iż wpis w niniejszej sprawie wynosi 100 zł, co dla osób takich, jak skarżąca, stanowi znaczne uszczuplenie budżetu domowego. W świetle zasad doświadczenia życiowego jest oczywiste, iż uzyskiwane przez skarżących środki pozwalają jedynie na częściowe zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, tym bardziej, że D. L. nie uzyskuje dochodu. W takiej sytuacji trudno mówić o możliwości dokonywania przez skarżących oszczędności w wydatkach w celu poniesienia kosztów postępowania sądowego.
Rozpoznając, zatem sytuację skarżących, Sąd, postanowił przyznać im prawo pomocy w zakresie częściowym i zwolnić od kosztów sądowych. W ocenie Sądu brak jest natomiast podstaw do przyznania im profesjonalnego pełnomocnika, bowiem na obecnym etapie postępowania sprawa nie jest skomplikowana pod względem prawnym.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 260 i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji