Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A.I. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.P. na decyzję Uczelnianej Odwoławczej Komisji Stypendialnej "[...]" z dnia "[...]". Nr "[...]" w przedmiocie stypendium socjalnego postanawia przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie radcy prawnemu A.I. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych powiększoną o należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Radca prawny A.I., wyznaczona po oddaleniu skargi pełnomocnikiem skarżącego na zasadzie prawa pomocy, w opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej zawarła wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz oświadczenie, iż opłata nie została zapłacona ani w całości, ani w części.
Podstawą rozpatrzenia wniosku jest art. 250 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r.
- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) stanowiący, iż wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stosownie do § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U.
z 2016 r., poz. 1715 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę ustaloną zgodnie z przepisami rozporządzenia oraz 2) niezbędne i udokumentowane wydatki radcy prawnego ustanowionego z urzędu. Zgodnie z § 4 ust. 1 i 2, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4, następuje z uwzględnieniem kryteriów określonych ust. 2 pkt 1-4. Opłatę, o której mowa w ust. 1 i 2, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (§ 4 ust. 3).
Stosownie do § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, opłata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam radca prawny - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż
120 zł. W niniejszej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, zastosowanie ma opłata określona w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c, w wysokości 240 zł.
Mając na uwadze powyższe, nie stwierdzając zaistnienia podstawy podwyższenia wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, postanowiono przyznać wyznaczonemu radcy prawnemu, który nie prowadził sprawy w pierwszej instancji, wynagrodzenie w kwocie 180 zł (240 zł x 75%), powiększonej o należny podatek VAT.