Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. N. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi T. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]" z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości postanawia odmówić przyznania skarżącej prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę T. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w "[...]" z dnia "[...]", Nr "[...]".
We wniosku z dnia 15 stycznia 2014 r., złożonym na urzędowym formularzu, skarżąca wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego lub adwokata. W uzasadnieniu podniosła, iż broni nie tylko interesu własnego, ale również interesu Skarbu Państwa. Podnosząc, iż nie posiada wystarczających środków na zatrudnienie zawodowego pełnomocnika, wskazała, iż utrzymuje się z emerytury i systematycznie ponosi wydatki na leczenie z powodu choroby "[...]". Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżąca prowadzi 1-osobowe gospodarstwo domowe. Do jej majątku należy dom o pow. "[...]" ("do kapitalnego remontu") oraz mieszkanie o pow. "[...]" ("w trakcie remontu"). Źródłem jej utrzymania jest emerytura w wysokości "[...]" brutto, która po potrąceniach wynosi "[...]".
Wskazać należy, iż zgodnie z art. 245 § 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ppsa, prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie zawodowego pełnomocnika - adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje natomiast zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie zawodowego pełnomocnika. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 ppsa, przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, następuje jeśli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ppsa, przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje natomiast, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z treści przytoczonych przepisów wynika, że w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy, to na stronie spoczywa ciężar wykazania, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek, czy też tylko niektórych kosztów postępowania. To strona powinna zatem przekonać rozpoznającego wniosek o przyznanie prawa pomocy, że nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym było i jest dla niej obiektywnie niemożliwe. Nie wystarczy zatem wykazanie przez stronę, że poniesienie kosztów postępowania pogorszy jej sytuację materialną. Strona wykazać powinna, że posiadane środki są tak skromne, że uiszczenie tych kosztów spowoduje uszczerbek w wydatkach na zaspokojenie najniezbędniejszych jej potrzeb, a ponadto, że środki, którymi dysponuje nie dają możliwości poczynienia jakichkolwiek oszczędności, które mogłyby być przeznaczone na ten cel. Osoba ubiegająca się o przyznanie prawa pomocy powinna bowiem poczynić oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie oraz rodziny i dopiero gdy oszczędności poczynione w ten sposób okażą się niewystarczające może zwrócić się o pomoc państwa.