Wniosek w przedmiocie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 19 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T.P. o ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi T.P. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności postanawia odmówić ustanowienia adwokata.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia "[...]" Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności stwierdził uchybienie przez T.P. terminowi do wniesienia odwołania od orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, wydanego "[...]" przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.

W skardze na to postanowienie T.P. wywiódł, iż orzeczenie organu pierwszej instancji narusza art. 156 § 1 pkt 5 i pkt 7 K.p.a., dlatego też nie wiąże go czternastodniowy termin na wniesienie odwołania.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżone postanowienie wyrokiem z dnia 11 września 2009 r.

Jak wskazano w jego uzasadnieniu, przesądzenie przez organ II instancji, że wniosek skarżącego z dnia 15 maja 2009 r. stanowi odwołanie stanowi naruszenie art. 7, 8, 9 i 77 K.p.a., które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Skarżący nie wniósł go w terminie zakreślonym do wniesienia odwołania, a w końcowej jego części zaznaczył, że gdy w dokumencie zachodzi nieważność, ma prawo w każdym czasie ten dokument wzruszyć. Tak więc prawdopodobnie jego zamiarem było złożenie wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub też wzruszenie go w innym trybie, gdyż wniósł w tym piśmie o zmianę orzeczenia w części dotyczącej określenia daty powstania niepełnosprawności, a także o przyznanie renty chorobowej lub emerytury.

W wykonaniu zarządzenia z 18 września 2009 r. skarżącemu doręczony został odpis wyroku wraz z uzasadnieniem. Został on pouczony o terminie i sposobie wniesienia skargi kasacyjnej oraz możliwości wystąpienia z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy.

W piśmie z 28 września 2009 r. T.P. stwierdził, iż "(n)a żądanie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie Wydział II Ogólny z dnia 18 września 2009 r. załącza(-) i przekazuje Sądowi Formularz Urzędowy do prawa pomocy, o zwolnienie /.../ od kosztów i opłat sądowych w całości i o ustanowienie w /.../ sprawie kasacyjnej adwokata."

Wniosek na formularzu PPF wpłynął do Sądu 13 października 2009 r.

Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:

Celem prawa pomocy [art. 243 i nast. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami)], polegającego m.in. na ustanowieniu pełnomocnika, jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji R.P.) osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Stosownie do zasady rekomendacji Komitetu Ministrów Rady Europy z 15 grudnia 2004 r. w sprawie kontroli aktów administracyjnych, ma ono stanowić czynnik takiego kształtowania kosztów postępowania, aby nie były one barierą uniemożliwiającą stronie dochodzenie swych słusznych praw przed sądem. Wszak podstawowa zasada dotycząca kosztów postępowania stanowi, że to stronę obciążają koszty związane z jej udziałem w sprawie (art. 199 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Prawo pomocy jest wyjątkiem od tej zasady, który nie powinien mieć zastosowania w sytuacji, kiedy przestał istnieć powód uzasadniający dochodzenie przez stronę swego prawa przed sądem administracyjnym. Nie ma tutaj żadnego racjonalnego powodu, aby kosztami postępowania obciążać podatnika. Dlatego też da się wyprowadzić wniosek, iż można odmówić ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, jeżeli strona potrzebę jego ustanowienia uzasadnia koniecznością sporządzenia skargi kasacyjnej od wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego uwzględniającego jej skargę w całości. (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 497-498).

Zdaniem referendarza, taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Skarżący najwyraźniej nie dostrzega tego, że uwzględnienie jego skargi mogło nastąpić tylko i wyłącznie w drodze uchylenia postanowienia stwierdzającego uchybienie terminowi do wniesienia odwołania od orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Dopiero bowiem - jak wskazano w konkluzji uzasadnienia wyroku - jednoznaczne ustalenia w zakresie charakteru wniosku z 15 maja 2009 r. pozwoli organowi na jego rozpoznanie przy zastosowaniu właściwej procedury.

Jeśli zatem nie istnieje jakikolwiek racjonalny powód, dla którego skarżący miałby kwestionować stanowisko zajęte w jego sprawie przez Sąd, to tym samym nie znajduje uzasadnienia udzielenie mu pomocy ukierunkowanej na prowadzenie dalszego postępowania sądowego. Mimo, iż żaden przepis nie określa wprost tego rodzaju przyczyny odmowy przyznania prawa pomocy, to jednak można ją wywieść w drodze przedstawionej wyżej wykładni celowościowej wskazanych unormowań.

Z tej też przyczyny postanowiono jak w sentencji w oparciu o art. 258 § 2 pkt 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Na marginesie godzi się wyjaśnić skarżącemu, iż złożenie wniosku na właściwym formularzu stanowiło warunek jego rozpoznania (art. 257 w/w ustawy).

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności