Wniosek w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym
Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. S. - Firma A w "[...]" o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi H. S. - Firma A w "[...]" na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym postanawia odmówić zwolnienia skarżącego od kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/2

We wniosku, złożonym na urzędowym formularzu, skarżący - H. S. - Firma A w "[...]" wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu podniósł, że nałożona na niego kara jest zbyt wysoka i zapłacenie jej ujemnie wpłynie na rentowność jego firmy, znacznie pogorszy warunki zatrudnienia oraz doprowadzi do redukcji etatów. Stwierdził, że obecnie na rynku jest bardzo trudna sytuacja dla firm zajmujących się transportem - jako właściciel zmuszony jest do obniżania kosztów, żeby firma mogła funkcjonować, a prowadzenie działalności gospodarczej związane jest z ogromnymi wydatkami, które bardzo często przewyższają dochód. Zgodnie z oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną i córką. Do wspólnego majątku małżonków należy: dom o powierzchni "[...]" (wartość: "[...]"), zabudowa garażowa o powierzchni "[...]" (wartość: "[...]") oraz "[...]" autobusów marki "[...]" i "[...]" samochody osobowe. Dodatkowo do odrębnego majątku skarżącego należy mieszkanie o powierzchni "[...]" (wartość: "[...]"). W rubryce nr 9, skarżący wykazał ponadto: "użytkowanie wieczyste działki gruntu o pow. "[...]"", w rubryce nr 10 - stratę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za okres "[...]" 2016 r. w kwocie "[...]" oraz dochód żony w łącznej kwocie "[...]", natomiast w rubryce nr 11 (Zobowiązania i stałe wydatki) wpisał "średnio "[...]" miesięcznie (w tym: kredyt, raty leasingowe, media, ubezpieczenia pojazdów, naprawy pojazdów, podatki i opłaty, zakup paliwa i materiałów)".

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie ppsa, zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części, czyli przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, następuje jeśli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Rozpatrując zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy należy brać pod uwagę, z jednej strony, wysokość obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej zaś jej możliwości finansowe. Na ocenę możliwości finansowych strony ma natomiast wpływ nie tylko wysokość osiąganego przez nią dochodu, lecz także będący w jej posiadaniu majątek. Sposób, w jaki właściciel wykorzystuje swój majątek nie może pozostawać bez wpływu na ocenę, czy posiada on dostateczne środki na poniesienie kosztów postępowania sądowego. Istotne jest bowiem, że posiadany majątek może przynosić potencjalne pożytki, może również służyć jako zabezpieczenie pożyczki lub kredytu, jeśli właścicielowi, który jest zobowiązany do poniesienia określonych wydatków, brakuje bieżących środków finansowych. Posiadanie majątku, szczególnie nieruchomości o znacznej wartości, w zasadzie wyklucza możliwość przyznania prawa pomocy, zwłaszcza w sytuacji gdy majątek ten nie jest obciążony prawami osób trzecich i w żaden sposób nie została ograniczona możliwość jego zbycia (tak np. w postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2004 r., sygn. akt FZ 454/04, niepubl., i z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt I OZ 806/12, orzeczenia.nsa.gov.pl). Prawo pomocy, zwane potocznie prawem ubogich, stanowi bowiem instytucję wyjątkową i z tego też powodu powinno być przyznawane tylko, gdy strona istotnie nie posiada żadnych lub wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym było i jest dla niej obiektywnie niemożliwe.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego