Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przyznania nagrody rocznej postanawia odrzucić skargę. WSA/pos.1- sentencja postanowienia
Decyzją z dnia 16 listopada 2010 r. Dyrektor Aresztu Śledczego umorzył postępowanie administracyjne w sprawie przyznania A. Z. nagrody rocznej za 2008 rok. W uzasadnieniu wskazano, iż decyzja personalna nr "[...]" z dnia 23 marca 2009 r. o przyznaniu stronie nagrody rocznej za rok 2008 oraz utrzymująca ją w mocy decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia 2 czerwca 2009r. zostały uchylone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 15 października 2009r. Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 17 czerwca 2009r. uchylił decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej z dnia 13 lutego 2009r., utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego z dnia 20 listopada 2008 r. w sprawie zawieszenia A. Z. w czynnościach służbowych w okresie od 21 listopada 2008r. do 31 grudnia 2008r. W związku z powyższym, niezbędne było ponowne przeprowadzenie postępowania administracyjnego w sprawie przyznania A. Z. nagrody rocznej za 2008 rok. W toku przeprowadzonego postępowania organ uznał, iż postępowanie w sprawie nagrody rocznej za 2008 rok jest bezprzedmiotowe, bowiem należne świadczenie zostało wymienionemu wypłacone w całości decyzjami personalnymi Dyrektora Aresztu Śledczego: nr "[...]" z dnia 23 marca 2009 r., nr "[...]" z dnia 27 kwietnia 2009r. oraz nr "[...]" z dnia 24 czerwca 2010r., co w całości wyniosło 2093,54 zł.
Od powyższej decyzji A. Z. złożył odwołanie, żądając jej uchylenia w całości oraz stwierdzenia, iż została wydana z rażącym naruszeniem prawa lub stwierdzenia jej nieważności. Odwołujący zarzucił wydanej decyzji naruszenie licznych przepisów prawa materialnego i procesowego, w tym także ustawy z dnia 26 kwietnia 1996r. o Służbie Więziennej. Wskazał, iż bezprzedmiotowość postępowania nie może być utożsamiana z bezzasadnością żądania strony, która oznacza brak przesłanek do uwzględnienia jej wniosku. Ewentualny brak ustawowej przesłanki uwzględnienia żądania zgłoszonego we wniosku nie czyni prowadzonego postępowania administracyjnego bezprzedmiotowym, lecz oznacza jedynie bezzasadność żądania strony. W niniejszej sprawie, jak wynika z treści wyroków wydanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, musi być wydana merytoryczna decyzja. Zatem obowiązkiem organu było merytoryczne odniesienie się do treści tych wyroków oraz przepisów prawa pod kątem faktów z nich wynikających oraz ich zasadności lub nie, a nie umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. W ocenie odwołującego zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 105 § 1 kpa, który wyłączał na gruncie stanu faktycznego przedmiotowej sprawy dopuszczalność skorzystania przez organ z kompetencji do umorzenia postępowania. Naruszenie to ma istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż w sposób bezpośredni zdeterminowało treść rozstrzygnięcia kończącego postępowanie, które mimo istnienia ku temu podstaw nie załatwia merytorycznie przedmiotowej sprawy. Odwołujący wskazał również na naruszenie przez organ przepisów art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 kpa.