Wniosek w przedmiocie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.I. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J.I. i S.I. na Starostę "[...]" w przedmiocie zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu postanawia odmówić zwolnienia skarżącego od kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta
Uzasadnienie

Na etapie wniesienia skargi na czynność Starosty "[...]" w postaci odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu skarżący - J.I. i jego córka S.I. wystąpili o zwolnienie od kosztów sądowych.

Skarżący wskazał, iż jest rencistą II grupy. Jego renta wynosi 1000 zł, z czego duża część idzie na leki. Wraz z żoną pomaga mieszkającej u nich córce, która sama wychowuje troje dzieci i nie pracuje. Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe z żoną. Ich majątek stanowi spółdzielcze prawo do mieszkania o powierzchni 65 m2. Dochód miesięczny netto z tytułu renty skarżącego wynosi 1030 zł, a emerytury żony - 1870 zł. Stałe wydatki to: "czynsz 700 zł gaz, energia, telefony 350 zł leki 200 zł, raty za lodówkę

170 zł".

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), zwolnienie osoby fizycznej od kosztów sądowych w całości lub w części następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Przesłanką zwolnienia od kosztów sądowych nie jest zatem brak jakichkolwiek wolnych środków finansowych (oszczędności) na ich opłacenie, ale niemożność ich wygospodarowania z uzyskiwanych przychodów i posiadanego majątku z uwagi na to, że całość zużywana jest na niezbędne wydatki związane z utrzymaniem strony postępowania i jej rodziny, z których nie można zrezygnować lub czasowo ograniczyć, bowiem są one nieodzowne. Świadczy o tym określenie "konieczne" użyte w odniesieniu do słowa utrzymanie. Przymiotnik "konieczny" w języku polskim oznacza "taki, którego nie da się uniknąć, którego nie można obejść, nieodzowny, nieuchronny, potrzebny, przymusowy". W pojęciu utrzymania koniecznego nie mieszczą się zatem wydatki, związane wprawdzie z utrzymaniem rodziny na pewnym standardzie (wyższym od minimalnego), ale nieposiadające cechy nieodzowności, nieuchronności. Zachowanie proporcji między prawem strony do sądu a interesem państwa powoduje bowiem konieczność poczynienia przez stronę oszczędności na koszty sądowe poprzez czasową rezygnację z niektórych wydatków, których poniesienie nie jest niezbędne

(z uzasadnienia postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia

2008 r., sygn. akt. II FZ 345/08, orzeczenia.nsa.gov.pl/).

W niniejszej sprawie koszty sądowe - sprowadzające się w postępowaniu pierwszoinstancyjnym do wpisu od skargi w wysokości 200 zł [§ 2 ust 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.)] oraz ewentualne późniejsze, wiążące się dopiero ze złożeniem wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia (100 zł) i skargi kasacyjnej (100 zł) - dotyczą skarżących solidarnie.

Wobec tego, dla wyprowadzenia wniosku, iż poniesienie ich przez skarżącego wspólnie z córką nie spowoduje uszczerbku w środkach koniecznych do utrzymania jego i żony, należy - w kontekście uwag przedstawionych do art. 246 § 1 pkt 2 ww. ustawy - wskazać, iż skarżąca, dysponująca miesięcznie stałymi dochodami w łącznej wysokości 3467 zł, ponosi 1100 zł wydatków (na dodatkowe zajęcia językowe, sportowe i plastyczne dla dzieci oraz podnoszenie swoich kwalifikacji językowych), którym nie można przypisać statusu kosztów niezbędnych do utrzymania.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji w oparciu o art. 258 § 2 pkt 7 ww. ustawy, powierzający referendarzowi sądowemu wydawanie na posiedzeniu niejawnym postanowień dotyczących prawa pomocy.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6032 Inne z zakresu prawa o ruchu drogowym
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Starosta