Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 marca 2019 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej z dnia "[...]" r., nr "[...]" w przedmiocie przyznania należności postanawia odrzucić skargę.
W dniu 25 stycznia 2019 r. M. G. (dalej jako: "skarżący") złożył bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej z dnia "[...]" r., nr "[...]", odmawiającą przyznania należności za służby pododdziału alarmowego, należności za wyżywienie podczas pełnienia tych służb oraz dni wolne za służby. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji z powodu niezgodności z prawem, nakazanie organowi naliczenie i wypłacenie należności za służby pododdziału alarmowego garnizonu, równoważnika pieniężnego za wyżywienie oraz za dni wolne należne za pełnienie tych służb przez cały okres pełnienia zawodowej służby wojskowej w jednostce wraz z odsetkami.
W odpowiedzi na skargę, Dowódca Jednostki Wojskowej wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie. Podtrzymał stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji. Wskazał, że skarżący przed wniesieniem skargi nie wyczerpał przysługujących w postępowaniu środków zaskarżenia. Nie wniósł odwołania od zaskarżonej decyzji, chociaż został o prawie tym pouczony. Nie został zachowany także termin do wniesienia skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a".), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
Powyższe oznacza, iż zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają jedynie rozstrzygnięcia ostateczne, to znaczy takie, od których nie przysługuje już żaden środek zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym. Przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego może być więc co do zasady, w przypadku decyzji wydawanych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, decyzja wydana przez organ II instancji, która ostatecznie rozstrzyga sprawę. Strona musi bowiem wyczerpać przed wniesieniem skargi środki zaskarżenia przysługujące jej w postępowaniu administracyjnym (art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a.). Przepisy te uwzględniają obowiązującą w postępowaniu administracyjnym zasadę dwuinstancyjności postępowania (art. 15 k.p.a.), zgodnie z którą organ II instancji rozstrzyga sprawę załatwioną przez organ I instancji na nowo w jej całokształcie. W związku z tym skarga pośrednio dotyczy też decyzji wydanej w I instancji, ale przedmiotem zaskarżenia może być tylko działanie organu II instancji.