Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w kładzie następującym : Sędzia WSA : Katarzyna Matczak po rozpoznaniu dnia 15 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku radcy prawnego N.W. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy ze skargi T.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr Rep. "[...]" w przedmiocie warunków zabudowy postanawia przyznać radcy prawnemu N.W. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) powiększoną o należny podatek od towarów i usług VAT tytułem wynagrodzenia z zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Wyrokiem z dnia 13 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Ol 140/10) Wojewódzki Sąd Administracyjnym w Olsztynie oddalił skargę T.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.
W związku z zamiarem wniesienia skargi kasacyjnej od wydanego wyroku skarżący T.K. wystąpił z wnioskiem o zwolnienie go od kosztów sądowych oraz ustanowienie na jego rzecz radcy prawnego.
Postanowieniem z dnia 7 października 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie przyznał T.K. prawo pomocy w zakresie częściowym, poprzez zwolnienie skarżącego od opłat sąadowych w kwocie 350 zł oraz obejmujące ustanowienie radcy prawnego. Na tej podstawie Okręgowa Izba Radców Prawnych pismem z dnia 28 października 2010 r. na pełnomocnika skarżącego wyznaczyła radcę prawnego N.W.
Pełnomocnik, radca prawny N.W., po zapoznaniu się z aktami sprawy, w dniu 4 listopada 2010 r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu w związku z wydaniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wydanego przez tut. Sąd wyroku z dnia 13 lipca 2010 r. (sygn. akt II SA/Ol 140/10). Do wniosku pełnomocnik załączył wydaną opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w tej sprawie. Oświadczył również, że koszty udzielnej pomocy prawnej nie zostały uiszczone w całości lub w części.
Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd uznał, że pełnomocnikowi należy przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 180 zł powiększonej o kwotę należnego podatku od towarów i usług VAT na podstawie § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349, ze zm.).
Wobec tego, na podstawie art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), Sąd postanowił jak w sentencji.