Skarga Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa Oddziału Terenowego na decyzję SKO w przedmiocie kary za zajęcie pasa drogowego
Sentencja

Dnia 15 lutego 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2018 roku w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa Oddziału Terenowego od postanowienia Starszego referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie z dnia 24 stycznia 2018r. sygn. akt II SA/Ol 1008/17 w przedmiocie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa Oddziału Terenowego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie kary za zajęcie pasa drogowego postanawia utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie strona 1/2

Po otrzymaniu odpisu zarządzenia o wezwaniu do uzupełnienia wpisu sądowego od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie kary za zajęcie pasa drogowego, skarżący - Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa Oddział Terenowy (dalej jako KOWR) złożył wniosek o zwolnienie od wpisu od skargi ponad kwotę 200 zł (kwota 200 zł uiszczona została tytułem tego wpisu przy wnoszeniu skargi). W uzasadnieniu wskazano, że skarżący jest jednostką gospodarującą mieniem Skarbu Państwa, m.in. poprzez nieodpłatne przekazywanie gruntów na rzecz jednostek samorządu terytorialnego. Przed definitywnym ich przekazaniem realizuje na nich szereg inwestycji, których wartość tylko w ubiegłym roku wyniosła 11.776.447,01 zł (stan na 30 października 2017r.). Podano również, że zobowiązania dotyczące realizowanych inwestycji do dnia 31 grudnia 2017r. wynoszą łącznie 6.739.143,92 zł, a w 2018 r. wyniosą łącznie 10.999.747,50 zł. Na poparcie tych okoliczności załączono do wniosku "wykaz wartości zrealizowanych inwestycji oraz zaciągniętych zobowiązań" na 2018 r. przez KOWR. Dodano, że koszty związane z realizacją inwestycji nie stanowią jedynych wydatków skarżącego, wśród których uwzględnić należy również wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem jednostki. Wskazano, że w ostatnim czasie doszło do istotnego zmniejszenia liczy sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład gospodarowanego mienia, co spowodowało zmniejszenie w stosunku do lat poprzednich budżetu, który był i jest zasilany w znacznej mierze pieniędzmi z tego rodzaju transakcji. Na poparcie powyższego załączono do wniosku "zestawienie sprzedaży w latach 2012-2017". Zdaniem skarżącego, z przedstawionych we wniosku danych i dołączonych do niego dokumentów wynika, że nie ma on dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Dodano również, że w zaskarżonej decyzji znalazło się błędne pouczenie o wysokości wpisu sądowego, wskazujące kwotę 200 zł i skarżący w związku z tym zabezpieczył na ten cel odpowiednie środki, będąc przekonany, że jest to kwota właściwa.

Zgodnie z zawartym we wniosku oświadczeniem o majątku i dochodach, fundusz własny skarżącego wynosi 372.585.793,52 zł, wartość środków trwałych 412.651.670,37 zł, strata (za ostatni rok) 100.722.085,01 zł. Środki pieniężne zgromadzone na czterech rachunkach bankowych (na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku) wynoszą łącznie 4.760.480,38 zł, a w kasie - 65.191,08 zł. Wykazano ponadto dochód w wysokości 39.729.056,14 zł, zobowiązania - 934.256.469,14 zł i wydatki - 42.695.854,96 zł.

Postanowieniem Starszego referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie z dnia 24 stycznia 2018r. odmówiono zwolnienia skarżącego od wpisu od skargi ponad kwotę 200 zł. W uzasadnieniu wskazano, że w warunkach niniejszej sprawy, w której wpis od skargi wynosi 22.965 zł, skarżący nie wykazał, że spełnia przesłankę, uzasadniającą zwolnienie go od tego wpisu ponad uiszczoną przez niego kwotę 200 zł. Skarżący nie wykazał bowiem, że nie posiada wystarczających możliwości sfinansowania kosztów postępowania, a zdobycie środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym było i jest dla niego obiektywnie niemożliwe. Uznano, że skarżący nie wykazał, dlaczego w planie finansowym nie zabezpieczono stosownych środków na prowadzenie spraw sądowych, dlaczego inne wydatki przedkładane są nad wydatkami na prowadzenie spraw sądowych i dlaczego nie jest możliwe pozyskanie środków na pokrycie pozostałej kwoty wpisu od skargi stanowiącej nieznaczny ułamek kwoty środków finansowych i majątkowych skarżącego, także w trybie odpowiednich przeniesień.

Strona 1/2