Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]. nr [..] w przedmiocie opłaty adiacenckiej w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]. nr [..] p o s t a n a w i a odmówić wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]. nr [..]
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]. nr [..] Z. P. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji organu II instancji, utrzymującej w mocy decyzję Burmistrza z dnia [..]. znak: [..] ustalającą dla skarżącej opłatę adiacencką z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wysokości 37.733,00 zł.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, iż z uwagi na to, że obecnie utrzymuje się jedynie z renty rodzinnej po zmarłym mężu w wysokości 1013,54 zł miesięcznie, konieczność opłacenia nawet niewielkiej części opłaty adiacenckiej przekracza jej obecne możliwości i zagraża bieżącej egzystencji. Ponadto wskazała, iż jest po kilku operacjach, cierpi na przewlekłe zapalenie żylaków oraz chorobę wieńcową i nadciśnienie, zmuszona jest w związku z tym kupować drogie lekarstwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, rozpatrując przedmiotowy wniosek zważył, co następuje:
Zgodnie z postanowieniami art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej jako p.p.s.a., wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jednakże w określonych okolicznościach organ, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność może na wniosek strony lub z urzędu wstrzymać wykonanie aktu lub czynności (art. 61 § 2 p.p.s.a.), a po przekazaniu skargi sądowi administracyjnemu sąd ten może to uczynić na wniosek skarżącego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu organu administracyjnego zapewnia stronie tymczasową ochronę jej praw, a zatem to na niej spoczywa obowiązek wykazania, że wykonanie przez organ decyzji lub innego aktu czy czynności może spowodować znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki. Chodzi tu o taką szkodę /majątkową, a także niemajątkową/, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, a który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04, LEX nr 281811).
Skarżąca w niniejszej sprawie, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie wskazała jednak okoliczności dostatecznie uzasadniających uwzględnienie jej wniosku. Za taką okoliczność nie można w szczególności uznać przedstawionej we wniosku sytuacji majątkowej skarżącej. Rodzaj obowiązku nałożonego w zaskarżonej decyzji nie wywołuje bowiem stanu, który byłby trudny do odwrócenia, skoro chodzi o świadczenie pieniężne z natury rzeczy odwracalne.
Z kolei szkoda, o której mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., to taka, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, jak również nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (B. Dauter, Zarys metodyki pracy sędziego sądu administracyjnego, Warszawa 2008, s. 157). W niniejszej sprawie niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody nie występuje, gdyż w przypadku ewentualnego uwzględnienia przez Sąd skargi Z. P. i uchylenia zaskarżonej decyzji, uiszczona przez skarżącą kwota będzie zwrócona wraz z należnymi odsetkami bez dodatkowych negatywnych dla niej konsekwencji (postanowienia NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., GZ 127/04, niepubl. oraz z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/2004, LexPolonica nr 375764).
Z powyższych względów Sąd orzekł, jak w sentencji.