WSA w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Jerzy Parchomiuk po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej [...] na decyzję SKO w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Jerzy Parchomiuk po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: odrzucić sprzeciw.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie sprzeciwu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej [...], działający z upoważnienia Wójta Gminy W., odmówił przyznania J. świadczenia pielęgnacyjnego.

Po rozpatrzeniu odwołania J. K., decyzją z [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Od decyzji Kolegium Kierownik O. W. wniósł sprzeciw do sądu administracyjnego, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.

W odpowiedzi na sprzeciw Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jego odrzucenie względnie o oddalenie, podnosząc, że organ I instancji nie jest podmiotem legitymowanym do wniesienia sprzeciwu do sądu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Sprzeciw podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna (art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64b § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, dalej jako: p.p.s.a.).

Z art. 64b § 1 p.p.s.a. wynika, że do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeśli ustawa nie stanowi inaczej. Niedopuszczalność skargi lub sprzeciwu, o jakiej mowa w art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. może wynikać z przyczyn przedmiotowych lub podmiotowych. Jedną z przyczyn podmiotowych jest wniesienie skargi (sprzeciwu) przez podmiot, który nie jest legitymowany do jej wniesienia. Postępowanie sądowoadministracyjne jest oparte w sposób bezwzględny na zasadzie skargowości, dlatego może być prowadzone tylko na podstawie skargi (sprzeciwu) wniesionej przez legitymowany do tego podmiot. Zgodnie z art. 50 § 1 i 2 P.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi zasadniczo jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Regulacja ta znajduje odpowiednie zastosowanie do sprzeciwu.

Ze sprzeciwem do sądu może wystąpić podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. Oczywisty brak legitymacji skargowej jest podstawą do odrzucenia sprzeciwu (lub skargi), przesłanka ta powinna zatem zostać zbadana przez sąd już na wstępnym etapie, przed przejściem do oceny merytorycznej sprawy (por. postanowienia NSA z 3 czerwca 2018 r., II OSK 1355/18; z 10 lipca 2019 r., I OSK 1222/19).

Taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie. Jest oczywiste, że Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej [...], który wydał decyzję w tej samej sprawie działając jako organ I instancji (z upoważnienia Wójta Gminy) nie ma interesu prawnego i nie jest legitymowany do wniesienia sprzeciwu do sądu administracyjnego na decyzję kasacyjną Samorządowego Kolegium Odwoławczego, wydaną na skutek rozpatrzenia odwołania strony od decyzji Kierownika OPS. Nie ulega żadnych wątpliwości, że Kierownik OPS nie ma w sprawie żadnego własnego interesu prawnego. Wydając decyzję w pierwszej instancji realizował jedynie przyznaną Wójtowi Gminy i powierzoną Kierownikowi OPS do realizacji, w drodze stosownego upoważnienia, kompetencję procesową (upoważnienie do władczego konkretyzowania w drodze decyzji administracyjnej uprawnień lub obowiązków adresatów norm prawnych), która nie ma nic wspólnego z posiadaniem własnego interesu prawnego w sprawie.

Wykluczenie legitymacji skargowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym zarówno jednostki samorządu terytorialnego, jak i jej organu, który wydał w sprawie decyzję w I instancji, jest poglądem niekwestionowanym w judykaturze i doktrynie, przywoływanym w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych, w tym aż trzech uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego (uchwały NSA z 9 października 2000 r., OPK 14/00, ONSA 2001/1/17; z 19 maja 2003 r., OPS 1/03, ONSA 2003/4/115; z 16 lutego 2016 r., ONSAiWSA 2016/4/54; zob. także przykładowo, w najnowszym orzecznictwie: postanowienie NSA z 10 lipca 2019 r., I OSK 1221/19; postanowienie WSA w Białymstoku z 11 września 2019 r., II SA/Bk 565/19; postanowienie WSA w Poznaniu z 10 września 2019 r., IV SA/Po 345/19; postanowienie WSA w Rzeszowie z 18 lipca 2019 r., I SA/Rz 452/19; postanowienie WSA w Warszawie z 5 lipca 2019 r., VIII SA/Wa 423/19; postanowienie WSA w Łodzi z 25 czerwca 2019 r., III SA/Łd 502/19).

Sąd orzekający w rozpoznawanej sprawie nie znajduje żadnych podstaw, aby odstąpić od tego utrwalonego i trafnego poglądu.

Mając powyższe na uwadze Sąd odrzucił sprzeciw.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie sprzeciwu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze