Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Dudek po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej - w zakresie wniosku A. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji p o s t a n a w i a oddalić wniosek.

Uzasadnienie

W dniu 19 lipca 2010 r. A. S. złożył skargę do Sądu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.

W piśmie z dnia 13 sierpnia 2010 r. skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, z uwagi na jego ciężką sytuację finansową i słaby stan zdrowia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Skarżący nie wykazał, że zachodzą przesłanki określone w powołanym przepisie. Samo twierdzenie, iż znajduje się on w ciężkiej sytuację finansowej, a jego stan zdrowia jest zły, nie świadczy o tym, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowodowałoby trudne do odwrócenia skutki lub znaczną szkodę.

Sąd nie dopatrzył się również z urzędu okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Wysokość opłaty adiacenckiej ustalona zaskarżoną decyzją, która wynosi 4.160 zł, nie pozwala na przyjęcie, iż jej uiszczenie przez skarżącego wywołałoby niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki. Ponadto w przypadku ewentualnego uwzględnienia przez Sąd skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji, skarżący mógłby otrzymać zwrot uiszczonej kwoty (por. postanowienia NSA z dnia 15 grudnia 2004 r., GZ 127/04 oraz z dnia 20 grudnia 2004 r., GZ 138/2004, niepublikowane).

Z powyższych względów należało orzec, jak w postanowieniu.

Strona 1/1