Dnia 29 sierpnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A Spółki z o.o. z siedzibą w P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nakazu wniesienia opłaty za nadzór nad punktami odbioru, przetwórstwem i przechowywaniem mleka i produktów mlecznych postanawia: zawiesić postępowanie sądowoadministracyjne. a.tp.
A sp. z o.o. z siedzibą w P. zaskarżyła do sądu administracyjnego decyzję [...] o Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w Ł. skargę na decyzję z [...], nr [...], w przedmiocie nakazu wniesienia opłaty za nadzór nad punktami odbioru, przetwórstwem i przechowywaniem mleka i produktów mlecznych. Jednocześnie w ślad za skargą skarżąca wystąpiła z wnioskiem o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego.
Wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego pełnomocnik skarżącej oparł o art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) - w skrócie: "p.p.s.a." - wskazując na fakt wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie oznaczonej sygn. akt II SA/Łd 771/16. Pełnomocnik skarżącej stwierdził, że zasadniczy zakres wykonywanych przez organ czynności i zasady wymierzenia opłaty w niniejszej sprawie zbieżne są z zakresem tych czynności i zadaniami, które były podstawą do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie o sygn. akt II SA/Łd 771/16. Podniesiony przez stronę skarżącą w niniejszej sprawie zarzut związany jest z niewłaściwym stosowaniem przepisów prawa materialnego stanowiących podstawę wymierzenia opłaty, co uzasadnia zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania ww. skargi kasacyjnej.
W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Lekarz Weterynarii w Ł. nie wyraził zgody na zawieszenie postępowania sądowego podnosząc jednocześnie, że w przedmiotowej sprawie, w odróżnieniu od analogicznych spraw zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi, zostały podniesione nowe zarzuty, a mianowicie naruszenie art. 2a Ordynacji podatkowej, art. 11 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców oraz art. 7a § 1 k.p.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 126 "p.p.s.a." - sąd może również zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron.
W rozpoznawanej sprawie organ administracji nie poparł wniosku skarżącej o zawieszenie postępowania sądowego na zgodny wniosek stron. Z tych przyczyn sąd nie mógł zawiesić postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 126 p.p.s.a.
Jednakże sąd ma na uwadze fakt, że od wyroków oddalających skargi, w sprawach o sygn. akt II SA/Łd 771/16 oraz II SA/Łd 741/16 zostały wniesione przez skarżącą skargi kasacyjne do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Powyższe skargi kasacyjne oczekują na rozpoznanie. Nadto w kilkunastu innych sprawach zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi, w przedmiocie nakazu wniesienia przez skarżącą opłaty za nadzór nad punktami odbioru, przetwórstwem i przechowywaniem mleka i produktów mlecznych (tyle że za inne okresy), postępowania sądowoadministracyjne zostały zawieszone do czasu rozstrzygnięcia ww. skarg kasacyjnych.
W związku z powyższym sąd uznał, że mimo braku zgodnego wniosku stron, zasadne jest zawieszenie postępowania sądowego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
W ocenie sądu niezbędne jest zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w przedmiotowej sprawie do czasu rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny skarg kasacyjnych w sprawach o sygn. akt II OSK 883/17 i II OSK 884/17.
Nie jest przy tym istotne, że w niniejszej sprawie skarżąca podniosła także dodatkowe zarzuty, których nie podnosiła w innych sprawach, skoro podstawowym zarzutem we wszystkich skargach wywiedzionych przez skarżącą jest zarzut związany z niewłaściwym stosowaniem przepisów prawa materialnego stanowiących podstawę wymierzenia opłaty.
Z tych właśnie przyczyn sąd, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.
a.tp.