Sprawa ze skargi na decyzję Naczelnika Miasta i Gminy w P. w sprawie ustalenia opłat za zarząd gruntów i budynków państwowych
Sentencja

Dnia 2 sierpnia 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi , Wydział II w składzie: , Przewodniczący : Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, , po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2005 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K., I. K., A. S. na decyzję Naczelnika Miasta i Gminy w P. z dnia [...] Nr [...] w sprawie ustalenia opłat za zarząd gruntów i budynków państwowych p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6071 Trwały zarząd nieruchomościami
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Naczelnik Miasta
Uzasadnienie

Pismem z dnia 15 lipca 2004 r. J. K. działając w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik I. K. i A. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Naczelnika Miasta i Gminy w P. z dnia [...], Nr [...] w sprawie ustalenia opłat za zarząd gruntów i budynków państwowych.

W odpowiedzi na skargę dotyczącą w/w decyzji, Burmistrz Gminy i Miasta P. wniósł ojej odrzucenie ewentualnie oddalenie.

W uzasadnieniu organ podniósł, że skarga została wniesiona po upływie 30-dniowego terminu przewidzianego w art. 53 § l Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z treści dołączonych do skargi kopii dokumentów, a w szczególności: pisma procesowego z dnia 11 grudnia 1993r., postanowień Sądu Rejonowego w C. z dnia 7 lutego 1995r. i z dnia 22 września 1997r. jednoznacznie wynika, że zaskarżona decyzja znana była skarżącym co najmniej 11 lat i upłynęły wszelkie terminy do złożenia skargi. Postępowanie dotyczyło jednostki organizacyjnej zobowiązanej do ponoszenia opłat a nie skarżących.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270 ze zm.) powoływanej dalej jako p.p.s.a. wskazano, że zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne nad działalnością administracji publicznej obejmuje min. orzekanie w sprawach skarg na: decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty oraz na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie jak również na inne niż w/w akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Zgodnie z treścią art. 58 § l pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn, niż wymienione w art. 58 § l pkt l - 5, jej wniesienie jest niedopuszczalne.

Stosownie do treści art. 52 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.

Z treści skargi oraz dołączonej doń kopii zaskarżonej decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w P. z dnia [...], Nr [...] jednoznacznie wynika, iż jest to rozstrzygniecie organu administracji I instancji. Kwestionowana decyzja zawiera pouczenie o sposobie i terminie wniesienia środka odwoławczego.

Zgodnie z treścią art. 127 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) właściwym do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy. Wniesienie skargi do sądu jest zatem dopuszczalne po uprzednim wyczerpaniu środków zaskarżenia, do których należy wskazane odwołanie. Jest to warunek sine qua non dopuszczalności skargi. Obowiązek wyczerpania środków odwoławczych wynika z założenia, że sąd administracyjny nie zastępuje organów administracyjnych, a działania sądu nie mogą naruszać zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego (patrz. J.P. Tarno - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, str. 97).

W tym stanie rzeczy należy uznać, iż zaskarżenie do Sądu decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w P. z dnia [...], Nr [...] jest niedopuszczalne, co stosownie do treści art. 58 § l pkt 6 p.p.s.a. stanowi podstawę do odrzucenia skargi. Odrzucenie skargi jest równoznaczne z odmową rozpatrzenia sprawy i wydania orzeczenia o charakterze merytorycznym.

Z tych wyżej wymienionych względów, na podstawie art. 58 § l pkt 6 i § 3 p.p.s.a. orzeczono jak w postanowieniu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6071 Trwały zarząd nieruchomościami
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Naczelnik Miasta