Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2012r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia E. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 maja 2012r. w sprawie ze skargi E. G. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a : 1. uchylić postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 maja 2012r., sygn.akt II SA/Łd 433/12; 2. wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji. ar WSA/post.1 - sentencja postanowienia
W dniu 7 maja 2012r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu, skarga E. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o skierowaniu do domu pomocy społecznej.
Postanowieniem z dnia 22 maja 2012r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W dniu 5 czerwca 2012r. pełnomocnik strony skarżącej złożył zażalenie na powyższe postanowienie, zarzucając błędną wykładnię art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez uznanie, iż zaskarżona decyzja jest aktem, w stosunku do którego niedopuszczalne jest rozstrzygnięcie o jego wstrzymaniu. W uzasadnieniu pełnomocnik zwrócił uwagę na niejednolity charakter decyzji deklaratoryjnych i konieczność uwzględnienia następstw prawnych, jakie powstaną w wyniku trwania w mocy takiego aktu. Wskazał, iż w przypadku zaskarżonej decyzji, stwierdzającej wygaśnięcie skierowania do domu pomocy społecznej, następstwa takie są nad wyraz istotne, gdyż osoba korzystając z usług takiego domu pomocy społecznej traci źródło uprawnienia uzyskanego na mocy wygaszanej decyzji, czyli de facto prawo do pobytu i korzystania z usług domu pomocy społecznej. Pełnomocnik zwrócił także uwagę, iż spełnione zostały pozostałe przesłanki z art. 61 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż odmowa wstrzymania powodować może niebezpieczeństwo wystąpienia przez podmiot, w placówce którego przebywa skarżąca, o zapłatę kosztów opieki i utrzymania za czas pobytu w placówce bez ważnego skierowania. Takie postępowanie mogłoby obciążyć stronę dodatkowymi kosztami, chociażby z tytułu kosztów sądowych, których od organu skarżąca nie może odzyskać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 195 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., Nr 53, poz. 270) dalej jako "p.p.s.a.", jeżeli zażalenie zarzuca nieważność postępowania lub jest oczywiście uzasadnione, wojewódzki sąd administracyjny, który wydał zaskarżone postanowienie, może na posiedzeniu niejawnym, nie przesyłając akt Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, uchylić zaskarżone postanowienie i w miarę potrzeby sprawę rozpoznać na nowo. Od ponownie wydanego postanowienia przysługują środki odwoławcze na zasadach ogólnych. Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że zażalenie jest oczywiście uzasadnione, jeżeli sąd podziela zarzuty i żądania w nim zawarte, uznając swą pomyłkę w tym zakresie.
W niniejszej sprawie wystąpił taki właśnie przypadek, albowiem przedmiotem rozpoznawanego wniosku jest decyzja stwierdzająca wygaśnięcie decyzji o skierowaniu strony skarżącej do domu pomocy społecznej i decyzja tego rodzaju jest w orzecznictwie sądów administracyjnych uznawana za decyzję o charakterze deklaratoryjnym, bowiem stwierdza wygaśnięcie decyzji administracyjnej jako bezprzedmiotowej i tym samym wywołuje skutki prawne ex tunc, tj. od dnia, w którym powstały przesłanki wygaśnięcia decyzji (zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 listopada 2006r., sygn. akt V SA/Wa 1589/06, publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych: http://cbois.nsa.gov.pl).