Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego
Sentencja

Dnia 15 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2011 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.

Uzasadnienie

W. K. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia

[...] roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego. Jednocześnie skarżąca wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Referendarz sądowy postanowieniem dnia [...] roku przyznał skarżącej prawo pomocy poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu, w pozostałym zakresie wniosek oddalił.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2011 roku skarżąca wyjaśniła, iż nie stać jej na zapłacenie kosztów sądowych i w związku z tym wycofała skargę.

Na wezwanie Sądu do wypowiedzenia się czy powyższe pismo skarżącej należy traktować jako sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego czy jako cofnięcie skargi, pełnomocnik skarżącej w piśmie z dnia 26 maja 2011 roku wskazał, iż przedmiotowe pismo należy traktować jako cofnięcie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. zważył, co następuje:

Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. oświadczenie skarżącego o cofnięciu skargi jest dla sądu wiążące. Powyższe jest konsekwencją zasady, iż to skarżący jest uprawniony do dysponowania wniesioną przez siebie skargą do czasu jej rozpoznania przez sąd I instancji. Tylko w przypadku stwierdzenia przez sąd, że cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności (art. 60 in fine p.p.s.a.) sąd może odstąpić od obowiązku umorzenia postępowania na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Warto wyjaśnić, iż skutkiem umorzenia postępowania jest uchylenie wszystkich dokonanych czynności oraz nie prowadzenie tego postępowania.

W opinii sądu w niniejszym postępowaniu nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 60 in fine p.p.s.a., które uniemożliwiałyby sądowi umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego. Stosownie więc do zasady związania sądu cofnięciem skargi w tej sytuacji sąd jest obowiązany umorzyć postępowanie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Biorąc powyższe pod uwagę sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w związku z art. 60 p.p.s.a.

m.ch.

Strona 1/1