Dnia 30 maja 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za nielegalne użytkowanie obiektu postanawia: przyznać skarżącej - M. K. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
M. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na postanowienie [...] Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. w przedmiocie nałożenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania budynku mieszkalnego. Jednocześnie skarżąca wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy.
We wniosku tym skarżąca podała, że prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Posiada dom o powierzchni 100 m2 położony na działce o pow. 600 m2. Oświadczyła przy tym, iż jedynym dochodem jest emerytura w wysokości
856,31 zł netto. W uzasadnieniu wniosku strona podniosła zaś, iż jest osobą starszą i schorowaną, nie jest w stanie pokryć kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego.
Z uwagi na fakt, że powyższe oświadczenia skarżącej okazały się niewystarczające dla oceny jej stanu majątkowego i możliwości płatniczych, Sąd korzystając z uprawnień wynikających z treści art. 255 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wezwał skarżącą do przedstawienia dodatkowych informacji, dotyczących sprzedaży domu przy ul. A.
W odpowiedzi na wezwanie skarżąca oświadczyła, iż nieruchomość została sprzedana na mocy aktu notarialnego z dnia 6 lipca 2007 roku za cenę 180.000 zł, która to kwota na podstawie umowy darowizny z dnia 9 lipca 2007 roku została przekazana synowi - J.K. Obecnie skarżąca nie posiada żadnych oszczędności ani środków zgromadzonych na rachunku bankowym.
W wyniku rozpoznania powyższego wniosku, postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2008 roku wydanym przez referendarza sądowego odmówiono przyznania skarżącej prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. W uzasadnieniu wskazano, że na tle przedstawionych przez stronę okoliczności, na uwagę zasługuje przede wszystkim fakt, iż skarżąca w lipcu 2007 roku dokonała sprzedaży innej nieruchomości za kwotę 180.000 zł, której to kwoty wyzbyła się na rzecz syna.
Powyższa okoliczność przesądza o braku podstaw do przyznania skarżącej prawa pomocy. Skarżąca, mimo bowiem deklarowania dochodów jedynie z emerytury w wysokości ok. 856 zł, była w stanie przekazać cenę uzyskaną ze sprzedaży innej nieruchomości na rzecz syna.
Jednocześnie podkreślono, że wyzbywanie się środków finansowych, a zatem rezygnacja z możliwości korzystania i pokrywania koniecznych wydatków, w tym kosztów prowadzonych sporów, stanowi okoliczność, która wyłącza możliwość przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Nie sposób bowiem zaakceptować sytuacji, w której strona skarżąca z jednej strony dokonuje darowizny znacznej kwoty pieniężnej, zaś z drugiej strony domaga się obciążenia kosztami prowadzonego postępowania sądowego Skarb Państwa.
Od powyższego postanowienia w dniu 28 kwietnia 2008 roku skarżąca złożyła sprzeciw, wnosząc o przyznanie jej prawa pomocy jedynie w części dotyczącej zwolnienia od kosztów sądowych - w całości. Nie zgadzając się z orzeczeniem referendarza sądowego, skarżąca podniosła zarzut dokonania błędnych ustaleń faktycznych, które miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, polegających na uznaniu, że w lipcu 2007 roku powinna przewidzieć spór sądowoadministracyjny, który rozpoczął się przed organami administracji w październiku 2007 roku. A ponadto podniosła także zarzut naruszenia przepisów postępowania - art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez rozpatrzenie złożonego wniosku wyłącznie w kontekście przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, a nie rozpoznanie wniosku w przedmiocie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. W uzasadnieniu tegoż sprzeciwu, skarżąca wskazała, że nie zgadza się ze stanowiskiem zawartym w postanowieniu referendarza sądowego z dnia 14 kwietnia 2008 roku jakoby darowizna dokonana przez nią na rzecz syna w lipcu 2007 roku uzasadniała nieprzyznania jej prawa pomocy.