Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2017r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.R. i Z.J. na decyzję Wojewody [....] z dnia 15 czerwca 2016 r., znak: [....] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia: 1. odmówić skarżącej Z.J. przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 28 października 2016 r, 2. odrzucić skargę kasacyjna wniesioną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu.
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z z 2016 r. poz. poz. 718 ze zm.) - dalej określanej jako p.p.s.a. - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. W myśl art. 87 powołanej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
We wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej zawartym we wniesionej w dniu 7 czerwca 2017 r skardze kasacyjnej wskazano, że postanowieniem z dnia 20 stycznia 2017 r Sąd odrzucił skargę kasacyjną wniesioną osobiście przez M.R. i Z.J. wobec niezłożenia jej przez fachowego pełnomocnika. Odpis postanowienia doręczono Z.J. w dniu 30 stycznia 2017 r a w dniu 31 stycznia 2017 r skarżąca złożyła wniosek o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Sąd ustanowił pełnomocnika, ale wniosek o przyznanie prawa pomocy został złożony już po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Skarżąca wskazuje, że złożenie przez nią skargi osobiście związane było z trudnymi do przezwyciężenia przeszkodami niezależnymi od strony to jest brakiem środków finansowych na zatrudnienie pełnomocnika z wyboru, dlatego złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy po upływie terminu do złożenia skargi kasacyjnej nie stanowi okoliczności przez nią zawinionej. Skarżąca nie zdawała sobie sprawy z tego, że skarga kasacyjna złożona osobiście nie zostanie przyjęta do rozpoznania.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie rozpoznającego wniosek skarżąca nie uprawdopodobniła należycie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącej.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w postanowieniu z dnia 12 lutego 2015 r., sygn. I OZ 91/15 (LEX nr 1643289) wskazał, że przy ocenie czy uchybienie terminu było zawinione należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Skoro art. 86 § 2 p.p.s.a. stanowi, że we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy po stronie zainteresowanego przywróceniem terminu, to należy uznać, że jakikolwiek stopień zawinienia strony w uchybieniu terminu (nawet lekkie niedbalstwo) powoduje niedopuszczalność jego przywrócenia. Przywrócenie terminu może więc mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie terminu jest więc dopuszczalne wyłącznie w przypadku zaistnienia obiektywnych, występujących bez woli strony, okoliczności, które mimo dołożenia przez stronę odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności w terminie.