Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Kiełkowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 grudnia 2020 r. zażalenia L. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 4 sierpnia 2020 r. sygn. akt II SA/Kr 697/20 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi L. L. na akt Prezydenta Miasta [...] z dnia 3 kwietnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za udostępnienie informacji publicznej postanawia 1. odrzucić zażalenie, 2. zwrócić skarżącemu L. L. kwotę 200 (dwieście) złotych uiszczoną tytułem wpisu od zażalenia.
Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2020 r., sygn. akt II SA/Kr 697/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił skargę L. L. na akt Prezydenta Miasta [...] z dnia 3 kwietnia 2020 r., nr [...], w przedmiocie opłaty za udostępnienie informacji publicznej. W uzasadnieniu postanowienia wyraźnie wskazano podstawę prawną rozstrzygnięcia - art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, zwanej dalej "p.p.s.a.").
Pismem z dnia 6 października 2020 r. skarżący, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył zażalenie na powyższe postanowienie, powołując się na art. 194 § 1 pkt 1a i art. 194 § 3 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.
W świetle art. 194 § 1 pkt 1a p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi w przypadkach, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4 oraz art. 220 § 3 p.p.s.a. W przypadku odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. - a taki przypadek miał miejsce w niniejszej sprawie - zażalenie nie przysługuje, a zatem jest niedopuszczalne.
Dodatkowo zauważyć należy, że w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, iż "wniesienie skargi kasacyjnej od orzeczenia, na które służy zażalenie, nie powinno spowodować jej odrzucenia na podstawie art. 178 p.p.s.a., lecz powinno zostać potraktowane jako wniesienie w istocie zażalenia, błędnie nazwanego skargą kasacyjną. Z kolei w sytuacji odwrotnej t.j. gdy wniesiono zażalenie zamiast skargi kasacyjnej, zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne" (postanowienie NSA z 20 listopada 2019 r., I OZ 1031/19, CBOSA).
O ile nie zachodzą jakieś szczególne okoliczności, niedopuszczalne jest "przekwalifikowanie" niedopuszczalnego zażalenia na skargę kasacyjną także w przypadku wniesienia tegoż zażalenia przez profesjonalnego pełnomocnika - zwłaszcza gdy z jego treści wynika, że wolą autora było wniesienie tego właśnie środka prawnego (zob. postanowienie NSA z 23 września 2019 r., II FZ 547/19, CBOSA).
Jest rzeczą znamienną, że zaskarżone postanowienie było doręczane profesjonalnemu pełnomocnikowi - a zatem bez szczegółowego pouczenia o środkach prawnych, ale jednak z informacją "doręczenie odpisu postanowienia od którego przysługuje skarga kasacyjna" (k.74). Mimo to profesjonalny pełnomocnik skarżącego wniósł zażalenie - przy czym nie chodzi tu tylko o określenie pisma. Choćby z powołanej podstawy prawnej zarzutów (art. 194 § 3 p.p.s.a.) tudzież z żądania zwrotu nadpłaconego wpisu (k.89) jednoznacznie wynika, że wolą skarżącego było wniesienie zażalenia. Zdaniem Sądu, pismu skarżącego nie można w tej sytuacji nadawać innego znaczenia, sprzecznego ze wspomniana wolą.
Zgodnie z art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Z mocy art. 197 § 2 p.p.s.a. przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do postępowania zażaleniowego.
Z tych względów, działając na podstawie na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Sąd orzekł, jak w pkt 1 sentencji postanowienia. Zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego. Z akt sprawy wynika, że skarżący uiścił kwotę 200 zł tytułem wpisu od zażalenia, toteż na podstawie powołanego przepisu należało orzec o zwrocie tej kwoty.