Wniosek w przedmiocie wprowadzenia na obszarze Gminy Miejskiej Kraków ograniczeń w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw
Sentencja

Straszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2016r na posiedzeniu niejawnym wniosku T.K. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi na uchwałę XVIII/243/16 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 15 stycznia 2016r. w przedmiocie wprowadzenia na obszarze Gminy Miejskiej Kraków ograniczeń w zakresie eksploatacji instalacji, w których następuje spalanie paliw p o s t a n a w i a zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 23 września 2016r. skarżący złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie skargi na uchwałę Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 15 stycznia 2016r.

Skarżący domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na niskie dochody z tytułu pomocy ze strony MOPS, brak pracy, brak stałego dochodu, ubóstwo. Podnosi, iż jest osobą niepełnosprawną, posiada jedynie na zasadach współwłasności z siostrą stary , drewniany dom do kapitalnego remontu. Z siostrą nie prowadzi wspólnego gospodarstwa, opiekuje się ona niepełnosprawnym dzieckiem.

Zdaniem orzekającego, wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie.

Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżący prowadzi gospodarstwo domowe samodzielnie. Utrzymuje się z pomocy ze strony MOPS w K. w formie zasiłku okresowego oraz celowego np. na żywność.

Z oświadczeń skarżącego znajdujących się w aktach sprawy wynika, iż posiada on na zasadach współwłasności nieruchomość - dom stary, drewniany o pow. 40 m2. Skarżący nie wykazuje faktu posiadania cennych ruchomości ani oszczędności. Wszelkie koszty utrzymania pokrywa z otrzymywanego z pomocy społecznej zasiłku.

Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.

Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane osobie, która wykaże, iż nie ma jakichkolwiek dochodów do pokrycia kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.

Użyte w art. 246 ustawy sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, iż znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku, spoczywa na wnioskodawcy.

Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach - z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony jej możliwości finansowych.

Strona 1/2