sygn. akt II SA/Kr 383/12 Kraków, dnia 15 czerwca 2012 r. POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka- Duda po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. D. na wystąpienie Dyrektora Zarządu Infrastruktury Sportowej w K. z dnia 27 stycznia 2012r., znak [...] w przedmiocie przedłużenia umowy postanawia: skargę odrzucić.
Pismem z dnia 5 stycznia 2012r., znak [...] Zarząd Infrastruktury Sportowej w K. poinformował D. D. o odmowie udostępnienia urządzeń cumowniczych oraz części nieruchomości, stanowiącej własność Gminy Miejskiej K. (działka nr [...] obr. [...] w K.).
D. D. pismem z dnia 13 stycznia 2012r. wezwał Dyrektora Zarządu Infrastruktury Wodnej w K. do usunięcia naruszenia prawa poprzez stwierdzenie bezskuteczności czynności odmowy przedłużenia umowy udostępnienia nieruchomości i urządzeń, zawartej z nim w dniu 31 grudnia 2008r. oraz o przedłużenie umowy na okres kolejnych trzech lat.
Gmina Miejska K., działająca poprzez Zarząd Infrastruktury Sportowej w K. pismem z dnia 27 stycznia 2012r., znak [...] wyjaśniła, że czynność, której dotyczyło wezwanie, ma charakter cywilnoprawny.
D. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na wystąpienie Dyrektora Zarządu Infrastruktury Sportowej w K. z dnia 27 stycznia 2012r. Podniósł, że zakwalifikowanie określonej osoby do zawarcia umowy udostępnienia pali cumowniczych odbywa się w oparciu o zarządzenie Prezydenta Miasta K. i jest czynnością z zakresu administracji publicznej. Wskazał, że wniosek o udostępnienie jest w pierwszej kolejności opiniowany przez Dyrektora Zarządu Infrastruktury Sportowej, dopiero na dalszym etapie dochodzi do zawarcia umowy cywilnoprawnej. Natomiast decyzja, odmawiająca zakwalifikowania określonej osoby do zawarcia umowy udostępnienia pali cumowniczych nie ma charakteru cywilnoprawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sądowa kontrola działalności administracji publicznej pod kątem przestrzegania prawa ma charakter ograniczony, zaś jej zakres przedmiotowy wyznaczają postanowienia art. 3 - 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012r., poz. 270- oznaczana dalej jako p.p.s.a ). Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola sądowoadministracyjna obejmuje orzekanie w sprawach skarg na wyliczone enumeratywnie kategorie aktów administracyjnych, względnie bezczynności organów administracji publicznej.
W szczególności kognicją sądów administracyjnych objęta jest w myśl art. 3 § 2 pkt 1 - 8 p.p.s.a. kontrola legalności indywidualnych rozstrzygnięć organów administracji publicznej, podejmowanych w sformalizowanym postępowaniu administracyjnym jurysdykcyjnym, egzekucyjnym lub zabezpieczającym (decyzje oraz postanowienia, o których mowa w pkt 1- 3 p.p.s.a.) i innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), rozpoznawanie skarg na bezczynność organów administracji publicznej w takich postępowaniach (pkt 8), jak również kontrola aktów prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (pkt 5), aktów organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, innych niż określone w art. 3 §2 pkt 5 p.p.s.a., podejmowanych w sprawach z zakresu administracji publicznej, aktów nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (pkt 6), aktów nadzory nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (pkt 7) oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydawanych w indywidualnych sprawach (pkt 4a). Do sądów administracyjnych należy w myśl art. 4 p.p.s.a. rozstrzyganie sporów o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz sporów kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Stosownie do art. 3 § 3 p.p.s.a. orzekają one też w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, stosując środki przewidziane w tych przepisach. Natomiast jeżeli skarga dotyczy sprawy, nie należącej do właściwości sądu administracyjnego, podlega odrzuceniu zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.