Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K. , jako następcy prawnego Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w K. , na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w N. z dnia 20 grudnia 1986 r. znak [...] w przedmiocie określenia opłat rocznych za zarząd nieruchomością Skarbu Państwa postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
W dniu 23 stycznia 1987 r. Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w K. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w K. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w N. z dnia [...] grudnia 1986 r. znak [...] w przedmiocie określenia opłat rocznych za zarząd nieruchomością państwową.
Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie postanowieniem z dnia 2 czerwca 1987 r. sygn. akt SA/Kr 416/87 zawiesił postępowanie w sprawie na zgodny wniosek stron.
Do dnia 21 grudnia 2011 r. żadna ze stron nie złożyła wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, póz. 1271 z późn. zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, póz. 1270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a.
W tej sprawie zostało postępowanie sądowe zawieszone na zgodny wniosek stron.
Stosownie do treści art. 130§1 P.p.s.a. sąd umarza postępowanie zawieszone na zgodny wniosek stron, jeżeli wniosek o podjęcie tak zawieszonego postępowania nie został złożony w przeciągu 3 lat od daty zawieszenia. W tej sprawie okres trzyletni minął w 1990 r.
Sąd ustalił, że na podstawie art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 1991 r. Nr 101, póz. 444) następcą prawnym okręgowego zarządu lasów państwowych jest regionalna dyrekcja Lasów Państwowych. Oznacza to, że w tej sprawie następcą prawnym Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w K. stała się Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w K.
Organem przeciwnym do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych jest Wojewoda . Zadania związane z naliczeniem opłat z tytułu zarządu nieruchomością państwową w l. instancji wykonuje obecnie właściwy miejscowo starosta (lub prezydent miasta na prawach powiatu). Wynika to z art. 4 pkt 9c w związku z art. 23 ust. 1 pkt 5 (wykonywanie czynności związanych z naliczaniem należności za nieruchomości udostępniane z zasobu Skarbu Państwa) oraz w związku z art. 84 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, póz. 651 z późn. zm.). Ustawa ta reguluje zagadnienia, które wcześniej objęte były regulacją ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, póz. 127 z późn. zm.), której to przepisy były podstawą do wydania zaskarżonej decyzji. Ponieważ naliczanie opłat związanych z zarządem nieruchomością Skarbu Państwa należy do zadania z zakresu administracji rządowej, to zgodnie z art. 9a ustawy o gospodarce nieruchomościami, organem wyższego stopnia w sprawach określonych w tej ustawie, rozstrzyganych w drodze decyzji przez starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, jest wojewoda. Tym samym uzasadnionym było skierowanie w tej sprawie postanowienia do Wojewody jako właściwego dla obszaru Województwa .
Zarazem umorzenie postępowania oznacza brak możliwości merytorycznego badania legalności zaskarżonej decyzji. Jest to więc sytuacja wskazująca na bezprzedmiotowość postępowania sądowego.
Mając powyższe na uwadze należało, na podstawie art. 130 § 1 w związku z art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a., orzec jak w sentencji postanowienia.