Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) NSA Anna Szkodzińska Protokolant: st.sekr. sąd. Beata Stefańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2017 r. sprawy ze skargi A. G. na czynność materialno- techniczną Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie wpisania obiektu do gminnej ewidencji zabytków pod numerem [...] postanawia: I. skargę odrzucić; II. zwrócić skarżącemu A. G. uiszczony wpis w wysokości 300,00 zł ( trzysta złotych).
A.G. w dniu 28 października 2016 r. (data stempla pocztowego), po uprzednim bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia prawa, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na czynność materialno-techniczną Prezydenta Miasta K. polegającą na wpisaniu obiektu - kamienicy z bocznym ogródkiem położonej przy ul. [...] w K. do gminnej ewidencji zabytków pod numerem [...] , domagając się stwierdzenia bezskuteczności podjętej czynności oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego przez radcę prawnego, wedle norm przepisanych.
Skarżący zarzucił zaskarżonej czynności naruszenie:
1. prawa materialnego, a to art. 22 ust. 1 w zw. z art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 1446 z późn. zm. - dalej jako: u.o.z.) poprzez mylne przyjęcie, że nieruchomość - kamienica z bocznym ogródkiem, położona przy ul [...] w K. spełnia ustawowe przesłanki pozwalające na zakwalifikowanie do kategorii obiektów zabytkowych,
2. prawa materialnego, a to art. 22 ust. 5 pkt 3 u.o.z. poprzez wyznaczenie zabytku nieruchomego - tj. kamienicy z bocznym ogródkiem położonej w K. przy ul. [...] - w braku porozumienia z wojewódzkim konserwatorem zabytków przed dokonaniem wpisu ww. nieruchomości do gminnej ewidencji zabytków,
3. przepisów postępowania, a to art. 11 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 23 - dalej jako: k.p.a.) poprzez niewyjaśnienie stronie zasadności przesłanek, jakimi kierowano się przy wpisie kamienicy położonej przy ul. [...] w K. do gminnej ewidencji zabytków.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że Prezydent Miasta K. dokonał wpisu do gminnej ewidencji zabytków pod numerem [...] nieruchomości - kamienicy z bocznym ogródkiem położonej przy ul. [...] w K. , będącej jego współwłasnością, dla której to Sąd Rejonowy dla K. -P. , Wydział IV Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr [...] . Skarżący powołując się na treść art. 3 ust. 1 u.o.z. wskazał, że w jego ocenie ww. kamienica nie spełnia kryteriów pozwalających na zakwalifikowanie jej jako zabytku. Zdaniem skarżącego, nieruchomość ta nie prezentuje szczególnej wartości historycznej, a nadto jej struktura architektoniczna, a także brak jakichkolwiek motywów zdobniczych, takich jak ornamenty, arabeski czy portale, jednoznacznie wyklucza możliwość zakwalifikowania jej do kategorii zabytków. Ponadto, w ocenie skarżącego, sposób usytuowania pomieszczeń, schodów i drzwi nie jest charakterystyczny dla któregokolwiek ze stylów architektonicznych, zaś sama kamienica jest typowym przykładem dwudziestowiecznego budownictwa i nie stanowi świadectwa szczególnych wydarzeń. Dlatego też, zdaniem skarżącego, zakwalifikowanie jej do kategorii zabytków i dokonanie wpisu do gminnej ewidencji zabytków było zbyt daleko idącym ograniczeniem właściciela w przysługującym mu prawie własności, w szczególności jeśli weźmie się pod uwagę, że skutki takiego wpisu do ewidencji są w praktyce tożsame ze skutkami wpisu obiektu do rejestru zabytków. Skarżący dodał przy tym, że pojęcie "zabytek", ze względu na nieostry charakter tego wyrażenia, powinien być interpretowany przez organy konserwatorskie w sposób zawężający, ograniczający stopień dyskrecjonalności władztwa tych organów poprzez nałożenie na nie dodatkowego obowiązku dokonania prawidłowej z punktu widzenia zasady praworządności wykładni wyrażeń niedookreślonych. Tym samym, zdaniem skarżącego, organ nie rozważył wszechstronnie wszystkich przesłanek koniecznych do uznania danego obiektu za zabytek, przez co ochroną prawną objęto obiekt, który nie był zabytkiem w rozumieniu przepisów u.o.z., a w związku z tym dokonanie wpisu obiektu do gminnej ewidencji zabytków nie miało żadnych podstaw i powinno być uznane za bezskuteczne. Ponadto skarżący nadmienił, że organ - wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 22 ust. 5 pkt 3 u.o.z. - zaniechał przeprowadzenia konsultacji z wojewódzkim konserwatorem zabytków przed dokonaniem wpisu do ewidencji zabytków. Skarżący dodał przy tym, że Miejski Konserwator Zabytków w K. nie był w stanie udzielić mu informacji na temat daty dokonania tego wpisu pomimo, że - w ocenie skarżącego - jako podmiot dokonujący tych czynności powinien takie dane posiadać. Jednocześnie zdaniem skarżącego organ dopuścił się w przedmiotowej sprawie naruszenia art. 11 k.p.a., statuującego zasadę przekonywania, bowiem nie wyjaśnił skarżącemu przesłanek, dla których dokonał wpisu kamienicy do gminnej ewidencji zabytków.