Kraków, dnia 7 listopada 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym skargi A. Z. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 30 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania obowiązku przywrócenia gruntu do stanu poprzedniego postanawia: odrzucić skargę
A. Z. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 30 czerwca 2014 r. w przedmiocie odmowy nakazania wykonania obowiązku przywrócenia gruntu do stanu poprzedniego.
Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II WSA w Krakowie z dnia 1 września 2014 r. skarżący został wezwany, aby w terminie 7 dni podał czy brał udział w postępowaniu zakończonym zaskarżona decyzją (w postępowaniu tym brał udział A. F. s. E. i A. F. s. A.; żadna z tych osób nie mieszkała pod adresem wskazanym w skardze), względnie - o ile nie uczestniczył w postępowaniu administracyjnym - wykazał interes prawny w zaskarżeniu decyzji. Niniejsze wezwanie zostało doręczone A. Z. F. w dniu 9 września 2014 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k- 19 akt sądowych). Do dnia rozpoznania niniejszej sprawy wyżej wskazany nie nadesłał żadnych wyjaśnień.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
W pierwszej kolejności podnieść trzeba, że w myśl art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej powoływana jako P.p.s.a.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. W świetle przywołanej regulacji prawnej o statusie strony w postępowaniu sądowym decyduje posiadanie interesu prawnego. Podstawę procesowej legitymacji strony musi stanowić przepis prawa materialnego wskazujący na własne prawo (interes prawny) lub obowiązek podmiotu, które podlegają skonkretyzowaniu w postępowaniu administracyjnym. Tak więc istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest sytuację, w której dany podmiot swojego zainteresowania sprawą nie może poprzeć przepisami prawa materialnego. Przymiotu strony nie ma natomiast osoba, która swój udział w postępowaniu opiera na potrzebie ochrony lub zaspokojenia interesu faktycznego. W orzecznictwie sądów administracyjnych, które zresztą tutejszy sąd w pełni aprobuje przyjmuje się, że legitymacja do złożenia skargi została oparta na kryterium interesu prawnego, co oznacza, że ze skargą może wystąpić - co do zasady - podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. Kryterium "interesu prawnego" ma charakter materialnoprawny. Innymi słowy interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się tym, iż działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego obowiązku. Akt, czynność lub bezczynność organu administracji musi dotyczyć interesu prawnego skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego. Mieć interes prawny to tyle, co wskazać przepis prawa uprawniający dany podmiot do wystąpienia z określonym żądaniem w stosunku do organu administracji publicznej. Uprawnienie do złożenia skargi uzależnione jest od wykazania interesu prawnego pojmowanego jako istnienie związku między strefą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. Skarga wniesiona przez podmiot, który a limine nie może mieć legitymacji skargowej podlega odrzuceniu, natomiast stwierdzenie w toku postępowania, że wnoszący skargę nie legitymuje się interesem prawnym powoduje oddalenie skargi (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 9 października 2012 r. sygn. akt II SO/Bk 13/12 - Lex nr 1289343, wyrok NSA z dnia 10 marca 2011 sygn. akt II OSK 439/10 - Lex nr 992577).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że A. Z. F. nie był stroną postępowania w przedmiocie nakazania wykonania obowiązku przywrócenia gruntu do stanu poprzedniego, ani też w żaden sposób nie wykazał swojego interesu prawnego w zaskarżeniu decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 30 czerwca 2014 r. Ponadto wyżej wymieniony nie jest osoba upoważniona do reprezentowania którejkolwiek ze stron postępowania. Należało zatem uznać, że A. Z. F. nie przysługuje legitymacja skargowa w niniejszej sprawie, zatem skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.
Na marginesie już tylko wskazać trzeba, że na zarządzenie Sądu z dnia 1 września 2014 r. doręczone skarżącemu w dniu 4 września 2014 r. (dowód: k.19 akt sądowych) w którym wezwano skarżącego do wykazania interesu prawnego w niniejszym postępowaniu - skarżący odpowiedzi nie udzielił.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.