Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu skarżącej od postanowienia referendarza sądowego z dnia 2 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Kr 1247/16 w sprawie ze skargi M.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 8 lipca 2016r. znak: [....] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: zmienić zaskarżone postanowienie referendarza sądowego w ten sposób, że zwolnić skarżącą od kosztów sądowych w połowie i ustanowić dla M.B. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.
M.B. złożyła w niniejszej sprawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu.
Postanowieniem z dnia 2 grudnia 2016 r. referendarz sądowy oddalił jej wniosek w całości.
Skarżąca wniosła sprzeciw na postanowienie referendarza sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 259 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej "p.p.s.a." - od postanowień, wydanych przez referendarza sądowego przysługuje sprzeciw do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 260 § 1 p.p.s.a. rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy.
Wniosek skarżącej obejmował przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Przepis art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. stanowi, że osoba fizyczna może domagać się przyznania pomocy w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Zgodnie zaś z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W ocenie Sądu postanowienie referendarza wydane w niniejszej sprawie było wadliwe, a wniosek skarżącej zasługuje na uwzględnienie w części obejmującej przyznanie jej adwokata z urzędu oraz zwolnienie od kosztów sądowych w połowie.
W zaskarżonym postanowieniu referendarz stwierdza, że skarżąca wskazuje, że ponosi opłatę za wodę w kwocie 52,64 zł, a w dalszej części uzasadnienia wykazuje koszt wody w kwocie 44 zł. Tymczasem skarżąca we wniosku o prawo pomocy wskazała na kwotę 52,64 zł i na taką też kwotę przedstawiła kserokopię faktury (k. 20 akt sądowych). Taka rozbieżność w zaskarżonym postanowieniu - mimo, że dotyczy tylko kwoty 8,64 zł - przemawia za brakiem dokładnego rozpoznania złożonego wniosku.
Referendarz stwierdził, że wydatki konieczne skarżącej "zamykają się kwotą około 500 zł (opłaty za media, wykup lekarstw i podatek od nieruchomości). Pozostałe zadeklarowane przez skarżącą wydatki nie mają charakteru koniecznych".
W tym zakresie trzeba wyjaśnić, że po pierwsze: obliczając kwotę zobowiązań skarżącej pominięto fakt, że opłata za wodę oraz za podatek od nieruchomości obejmuje cały ostatni kwartał 2016 r., a zatem nie jest opłatą miesięczną, a po drugie - całkowicie pominięto wydatki na wyżywienie, które niewątpliwie mają charakter wydatków koniecznych. Również wskazane i wykazane dokumentami wydatki nie zostały przeanalizowane w sposób szczegółowy np. pominięto wydatki na środki czystości.
We wniosku o prawo pomocy skarżąca podniosła, że ponosi następujące wydatki:
← koszty energii elektrycznej 160 zł,