Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym załączonego do skargi kasacyjnej wniosku R. B. o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym postanawia: umorzyć postępowanie w przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy.
R. B. złożyła formularz urzędowy PPF, wnosząc o przyznanie prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.
Ze złożonego formularza wynika, że skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem i dziewiętnastoletnim synem. Wnioskodawczyni ma własną firmę budowlaną, która obecnie przynosi straty, jej mąż i syn pobierają renty chorobowe - każdy po 670 zł netto miesięcznie. Wnioskodawczyni nie wykazała innego majątku oprócz domu wielkości 160 m kw i samochodu marki o wartości około 10000 zł. Skarżąca podała następujące wydatki miesięczne: zakup żywności - 800 zł, opłaty za media - 700 zł, opłata za telefon - 160 zł, środki czystości -300 zł, leki, koszty leczenia i dojazdy do lekarzy - 1000 zł, spłata kredytu - 1200 zł, podatki i inne wydatki - 200 zł. w sumie 4820 zł miesięcznie. Oświadczyła, że wydatki te pokrywa także dzięki pożyczkom oraz pomocy rodziny i znajomych.
W odpowiedzi na zarządzenie referendarza sądowego skarżąca złożyła w dniu 24 listopada 2016 r. zeznanie podatkowe za rok 2015, z którego wynika, że przychód z działalności gospodarczej R. B. wyniósł 1 377 746,30 zł, koszty uzyskania przychodu - 1 301 830,13 zł, co przyniosło dochód w wysokości 75 916,17 zł. Stosownie do rozliczenia podatkowego za rok 2015, skarżącej należy się do zwrotu kwota 5059 zł z tytułu nadpłaty podatku. W okresie od 1 stycznia 2016 r. do 31 października 2016 r. R. B. osiągnęła z działalności gospodarczej przychód w wysokości 480 833,31 zł, poniosła koszty w wysokości 566 547,01 zł, co dało stratę w wysokości 85 713,70 zł Z zeznania podatkowego wynika, że S. B. uzyskał w 2015 r. przychód w wysokości 8814,48 zł . Z zaświadczenia z banku wynika, że na rachunku bakowym związanym z działalnością gospodarczą R. B. limit kredytowy w rachunku bieżącym wynosi 140000 zł, kredyt zaliczka w wysokości 90000 zł. Na dzień 21 listopada 2016 r. zadłużenie na rachunku bieżącym z tytułu kredytu wynosiło 118 101,97 zł, saldo środków dostępnych w ramach przyznanego kredytu wynosiło 21 898,03 zł.
Postanowieniem referendarza z dnia 30 grudnia 2016 r. odmówiono przyznania prawa pomocy. W wyniku rozpoznania sprzeciwu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 30 stycznia 2017 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie referendarza sądowego.
Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę R. B.
Skarżąca, reprezentowana przez adwokata z wyboru, wniosła skargę kasacyjną od tego wyroku, a w dniu 22 czerwca 2017 r. złożyła formularz PPF wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych. Ze złożonego formularza wynika, że sytuacja rodzinna i majątkowa wnioskodawczyni nie uległa istotnej zmianie, wzrosły wydatki na żywność, leczenie, telefon, opłaty, ale syn i mąż skarżącej pobierają renty w wyższej wysokości niż poprzednio.
Zgodnie z treścią art. 245 § 3 i art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz.718), zwanej dalej "p.p.s.a." prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części, przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.