Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Pędziwilk - Moskal po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2012r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.G. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "R. J.G." na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie uzgodnień środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia [...] znak: [...] Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska odmówił uzgodnienia środowiskowych uwarunkowań realizacji przedsięwzięcia pn. "Zmiana sposobu użytkowania hali z przeznaczeniem na stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji w S." na działce nr 824/2.
W podstawie prawnej powołano m. in. art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. nr 199, poz. 1227 ze zm.) w związku z art. 106 § 1 K.p.a.
Skargę na ww. postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniósł J.G., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "R. Metal J.G.".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej ustawą P.p.s.a. W uzasadnieniu wskazano że zaskarżone postanowienie uzgodnieniowe nie wypełnia przesłanek określonych w art. 3 § 2 pkt 2 ustawy P.p.s.a. i może być zaskarżone w odwołaniu od decyzji Burmistrza Miasta S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Na wstępie podkreślić trzeba, że merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądu administracyjnego jest możliwe jedynie wówczas, gdy wniesiona na nie skarga jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniósł uprawniony podmiot oraz gdy skarga spełnia wymogi formalne i została wniesiona w ustawowym terminie. Z tego też względu Sąd w pierwszym rzędzie musi rozstrzygnąć kwestię dopuszczalności wniesionej skargi.
Mając na uwadze, że zaskarżony w niniejszej sprawie akt ma formę postanowienia przytoczyć należy treść art. 3 § 2 pkt 2 ustawy P.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty.
Podstawą prawną kwestionowanego przez skarżącego postanowienia stanowił m. in. art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz art. 106 § 1 K.p.a. Zgodnie z pierwszym z powołanych przepisów jeżeli jest przeprowadzana ocena oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach organ właściwy do wydania tej decyzji uzgadnia warunki realizacji przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska i, w przypadku gdy przedsięwzięcie jest realizowane na obszarze morskim, z dyrektorem urzędu morskiego. Jak wynika z kolei z art. 77 ust. 7 ustawy z dnia 3 października 2008r, do uzgodnienia i opinii, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów art. 106 § 3, 5 i 6 K.p.a. - a to oznacza, że skarga na kwestionowane przez skarżącego postanowienie nie przysługuje. Zgodnie bowiem z art. 142 K.p.a. postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć jedynie w odwołaniu od decyzji.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że zaskarżone postanowienie nie wypełnia przesłanek określonych w art. 3 § 2 pkt 2 ustawy P.p.s.a., w związku z czym wniesiona na nie skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy P.p.s.a.