Wniosek w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach Dnia 1 września 2014 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 1 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku X. Spółka Jawna o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie ze skargi X. Spółka Jawna na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy z dnia [...] nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia postanawia: I. ustanowić dla X. Spółka Jawna radcę prawnego, którego wyznaczy Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kiecach, II. oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18.VI.2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę X. Spółka Jawna (zwanej dalej "Spóką") na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy. w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia.

Spółka złożyła w dniu 22.VII.2014 r. urzędowy formularz PPPr wnosząc o zwolnienie od kosztów sądowych, a następnie pismem z dnia 11.VIII.2014 r. wniosła o ustanowienie pełnomocnika z urzędu .

Ze złożonego formularza wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie robót budowlanych, sprzedaży materiałów budowlanych, obsługi rynku nieruchomości. Ostatni rok obrotowy zamknęła stratą w wysokości 21256,35 zł, a wartość środków trwałych wynosiła 9473690,97 złotych. Na koniec miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku na rachunkach bankowych Spółki nie było żadnych środków pieniężnych. Skarżąca oświadczyła, że z powodu braku wpływów od najemców i spadku obrotów, sytuacja majątkowa Spółki jest bardzo trudna. Zostało wszczętych szereg egzekucji przeciwko Spółce. Główny kredytobiorca wypowiedział kredyt w wysokości 9000000 zł i wszczął egzekucję z nieruchomości. Pozostałe zobowiązania Spółki wynoszą 1600000 zł

Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Przepis art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a." stanowi, iż prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 p.p.s.a). Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a).

Zgodnie z art. 246 § 2 p.p.s.a. osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane:

1) w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania:

2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.

W rozpoznawanej sprawie skarżąca w sposób przekonujący wykazała, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Wysokie zadłużenie, liczne postępowania egzekucyjne wobec Spółki i brak możliwości swobodnego dysponowania posiadanym majątkiem uzasadniają uwzględnienie wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego z urzędu, niezbędnego do sporządzenia skargi kasacyjnej.

Oddaleniu podlega natomiast wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych. Jedynymi kosztami sądowymi występującymi na obecnym etapie postępowania sądowoadministracyjnego są: opłata kancelaryjna za doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w wysokości 100 zł i w dalszej kolejności ewentualnie wpis sądowy od skargi kasacyjnej wynoszący 100 zł. Uiszczenie jednorazowo kwoty 100 zł nie przekracza możliwości finansowych Spółki. Potwierdza to fakt, że w dniu 20.V.2014r. skarżąca zapłaciła wpis sądowy od skargi w wysokości 100 zł bez ubiegania się o przyznanie prawa pomocy.

Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 2 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1