Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Ziomek po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. T. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi E. T. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości p o s t a n a w i a: zwolnić E. T. od kosztów sądowych ponad uiszczone już kwoty wpisu sądowego od skargi w wysokości 200 (dwustu) złotych i opłaty kancelaryjnej za doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w wysokości 100 (stu) złotych.
E. T. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 kwietnia 2014 r. sygn. II SA/Ke 182/14 oddalającego jej skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości. Jednocześnie z wniesieniem skargi kasacyjnej złożyła formularz PPF zawierający wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Co do zasady koszty postępowań sądowych pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Tym niemniej regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają stronom nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy. Na prawo pomocy składa się zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie z art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie fachowego pełnomocnika. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie do art. 246 § 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1, prawo pomocy w zakresie całkowitym) bądź osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2, prawo pomocy w zakresie częściowym).
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że E. T. prowadzi gospodarstwo domowe razem z mężem i dwoma synami (ur. 1996 i 1998). Źródłem ich utrzymania jest dochód z pracy zarobkowej męża w wysokości 1680 zł brutto (1237,20 zł netto) oraz świadczenie pielęgnacyjne z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem w wysokości 620 zł. Jako majątek E. T. wykazała udział w 1/3 własności domu o pow. 90 m², taki sam udział w nieruchomości rolnej o pow. 0,1125 ha oraz samochód m-ki Volvo o wartości ok. 3000 zł. Skarżąca wykazała następujące wydatki miesięczne: telefon - 49 zł, energia - 250 zł, woda - 160 zł, gaz - 49 zł, wyżywienie - ok. 1000 zł, środki czystości - 100 zł, dojazdy do Kielc do lekarza - 50 zł, koszty wizyt lekarskich - 200 zł.
W ocenie Sądu E. T. wykazała, że nie jest w stanie, bez uszczerbku utrzymania koniecznego, ponieść kosztów sądowych ponad uiszczoną już kwotę 300 zł tytułem wpisu sądowego od skargi i opłaty kancelaryjnej za doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem. Tym samym, oceniając sytuację majątkową skarżącej, w świetle przesłanek z art. 246 p.p.s.a., stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zachodzą okoliczności, które dają podstawę do zwolnienia jej od kosztów sądowych w części. Orzekając w tym względzie Sąd miał na uwadze wysokość dochodów skarżącej i pozostałych członków rodziny, tj. 1857 zł miesięcznie netto, co w świetle doświadczenia życiowego z trudem wystarcza na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych 4 osób. W tej sytuacji uiszczenie kosztów sądowych ponad kwoty już uiszczone stanowiłoby znaczny uszczerbek utrzymania koniecznego. Sąd uwzględnił również sytuację rodzinną wnioskodawczyni, która z uwagi na niepełnosprawność syna nie może podjąć zatrudnienia i tym samym przyczyniać się do poprawy sytuacji materialnej rodziny.
Uwzględniając powyższe okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 243 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.