Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Dnia 26 marca 2009 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. W. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi E. W. na czynność materialno-techniczną Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] w przedmiocie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy postanawia: I. oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, II. oddalić wniosek o ustanowienie adwokata.
Postanowieniem z dnia 12 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę E. W. na czynność materialno-techniczną Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] w przedmiocie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy.
W dniu 25 marca 2009 r. skarżąca złożyła urzędowy formularz PPF, w którym wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w wyżej wymienionej sprawie.
Ze złożonego formularza wynika, że wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem, dwiema dorosłymi córkami i trzyletnim wnuczkiem. Skarżąca emeryturę pobiera emeryturę w wysokości 2177,76 zł, jej mąż otrzymuje emeryturę w wysokości 3210,16 zł, jedna córka pobiera rentę inwalidzką i zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 654,04 zł, a druga córka zasiłek dla bezrobotnych i świadczenia rodzinne w wysokości 456,20 zł. W sumie miesięczny dochód pięcioosobowej rodziny wynosi 6498,16 zł netto. Wnioskodawczyni wykazała własność domu wielkości 116 m kw, nieruchomości rolnej o powierzchni 0,3944 ha, budynków gospodarczych, garażu i samochodu marki Ford Galaxy z 2001 r. o wartości przekraczającej 3000 euro.
Na gruncie obowiązujących przepisów dotyczących postępowań sądowych obowiązuje zasada, zgodnie którą koszty sądowe, jak również koszty wynagrodzenia fachowego pełnomocnika, pokrywa strona dochodząca swych roszczeń. Regulacje postępowania sądowoadministracyjnego pozwalają skarżącym, nie posiadającym wystarczających środków finansowych koniecznych do ochrony ich interesu prawnego na ubieganie się o przyznanie tzw. prawa pomocy.
Zgodnie z art. 245 § 1 i art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy przysługuje osobie fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) bądź osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego). Ubiegający się o przyznanie prawa pomocy winien w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
W orzecznictwie sądowym prezentowane jest stanowisko, że przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym powinno mieć charakter wyjątkowy i być stosowane w stosunku do osób żyjących w ubóstwie (przykładowo do takich osób można zaliczyć bezrobotnych bez prawa do zasiłku lub osoby ze względu na okoliczności życiowe pozbawione całkowicie środków do życia). Strona będąca osobą fizyczną powinna partycypować w kosztach postępowania, jeżeli ma jakiekolwiek środki majątkowe, w szczególności posiada stały miesięczny dochód przewyższający ustalone minimalne wynagrodzenie za pracę.
W rozpatrywanej sprawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezzasadny i podlega oddaleniu. Zgodnie bowiem z art. 239 pkt 1 lit.d ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach ze stosunków pracy i stosunków służbowych, w tym także ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy.
Oddaleniu podlega również wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu. Nie można uznać, że wnioskodawczyni - właścicielka domu, gospodarstwa rolnego i samochodu dobrej klasy, osiągająca wraz z mężem i córkami stałe dochody o łącznej wysokości 6498,16 zł netto miesięcznie, jest osobą żyjącą w ubóstwie, pozbawioną dostatecznych środków materialnych dla zaspokojenia potrzeb swoich własnych oraz rodziny, a w związku z tym wymagającą pomocy państwa polegającej na ustanowieniu adwokata z urzędu. Skarżąca nie podała żadnych okoliczności wskazujących, że nie stać jej na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika prawnego z wyboru, a zatem jej wniosek nie może zostać uwzględniony.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 239 pkt 1 lit. d, art. 245 § 1 i art. 246 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.