Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.Ś. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego p o s t a n a w i a : odmówić przyznania prawa pomocy.
Dnia 3 grudnia 2013r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynął wniosek J.Ś. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że jego miesięczny dochód z tytułu renty rodzinnej wynosi 831,15 zł. J.Ś. podał, że wychowuje samotnie dwoje dzieci. Nadto skarżący oświadczył, że jego córka jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika podatkowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
W przedmiotowej sprawie wpis od skargi wynosi 200 zł (§ 2 ust. 6 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Należy wskazać, że skarżący pobiera rentę rodzinną w kwocie 831,15 zł (brutto).
Zważyć jednak trzeba, że w postępowaniu w sprawie przyznania prawa pomocy badaniu podlega nie tylko dochód wnioskodawcy, ale także posiadany majątek oraz oszczędności. Z formularza PPF wynika, że skarżący posiada akcje o wartości około 48.000 zł. J.Ś. posiada zatem możliwość poniesienia kosztów sądowych oraz ustanowienia zawodowego pełnomocnika.
W orzecznictwie wskazuje się, że prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych (obiektywnie) możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które powinny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2010 r., I OZ 819/10, LEX nr 742076).
W literaturze przedmiotu również zwrócono uwagę, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
W konkluzji należy stwierdzić, że J.Ś. nie wykazał, że została spełniona przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.