Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania
Sentencja

Dnia 6 grudnia 2018 roku Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim - Krzysztof Rogalski po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku J.R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi J.R. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania p o s t a n a w i a : 1. umorzyć postępowanie w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić radcę prawnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności
Uzasadnienie

J.R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.

Dnia 23 października 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynął złożony na urzędowym formularzu PPF wniosek J.R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego. Uzasadniając wniosek skarżący podał, iż nie jest w stanie poradzić sobie ze sprawą, która jest dla niego trudna i skomplikowana. Nie posiada żadnych środków finansowych, utrzymuje się z pomocy społecznej, skąd otrzymuje świadczenia w wysokości ok. 604 zł miesięcznie. Prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, mieszka w starym budynku wymagającym remontu, poza działką o powierzchni 19 arów nie posiada innego majątku. Uzupełniając wniosek skarżący przedstawił m.in. zaświadczenie z Ośrodka Pomocy Społecznej, z którego wynika, iż w trzymiesięcznym okresie od września do listopada 2018 roku otrzymał świadczenia w łącznej wysokości ok. 2.400 zł.

Wniosek o przyznanie prawa pomocy należało umorzyć w zakresie dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych.

Stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), dalej w skrócie p.p.s.a., strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania m.in. w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Przedmiotem niniejszej sprawy jest postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności należy do spraw z zakresu pomocy i opieki społecznej (postanowienie NSA z 11 sierpnia 2006 r., I OPP 116/06). Niniejsza sprawa należy więc do spraw, o których mowa w art. 239 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. Merytoryczne rozpoznawanie wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych należy zatem uznać za bezprzedmiotowe w sytuacji, gdy z mocy ustawy nie spoczywa na nim obowiązek ponoszenia tych kosztów. Wobec powyższego, na podstawie art. 249a p.p.s.a. orzeczono jak w pkt 1 postanowienia.

Natomiast zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego wniosek zasługiwał na uwzględnienie.

Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym (art. 245 § 1 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.). Z kolei prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast w myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony. Jej celem jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść m.in. kosztów sądowych czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika. Prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych obiektywnie możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł (postanowienie NSA z 26 października 2010 r., I OZ 819/10, LEX nr 742076). Ma ono służyć najuboższym, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (H. Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007 nr 4, s. 36-39).

Analiza sytuacji materialnej skarżącego prowadzi do wniosku, że została spełniona ustawowa przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Ze zgromadzonej dokumentacji wynika, iż skarżący jest osoba samotną, niepełnosprawną, utrzymuje się ze świadczeń z pomocy społecznej, przy czym w badanym trzymiesięcznym okresie otrzymał z tego tytułu świadczenia w wysokości przeciętnie 800 zł miesięcznie. Poza tym skarżący nie osiąga dochodów z innych źródeł ani nie posiada majątku, z którego mógłby sfinansować koszty postępowania. W świetle powszechnej wiedzy i zasad doświadczenia życiowego oczywistym jest, iż dochody w podanej wyżej wysokości z trudem wystarczają na zaspokojenie niezbędnych, podstawowych potrzeb. Uzasadnione jest zatem przyznanie skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego, bowiem wynikająca z poczynionych ustaleń sytuacja finansowa nie pozwala mu na poniesienie kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika procesowego.

W tej sytuacji, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzeczono jak w pkt 2 postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Inne orzeczenia ze skargą na:
Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności